Jeugdwerkadviseur Jaco Pons rijdt de koffiekar rammelend de zaal uit. Langzaam stopt het roezemoezen. Staflid Mirjam Tanis vertelt een verhaal, over een kerkdienst met dak- en thuislozen. Het gaat over de dakloze Peter, die bier dronk en drugs gebruikte. „Zomaar van iemand kreeg hij een Bijbel. In drie maanden tijd had hij die helemaal uit gelezen. Nu begint hij weer van voren af aan. In Peters leven is een keerpunt gekomen, alles is anders geworden. Hij had nooit geweten wat een catechismus was. Nu kent hij zondag 1 met zijn hart: wat is je enige troost, in leven en sterven?” Muisstil zijn de zestig jongeren.
Jacomine: Keerpunt is nodig
Verkeerd gereden
In groepjes wordt het conferentiethema besproken: Keerpunt. De groep van Cees Schreuder, jv-leider uit Doetinchem, buigt zich over de vraag: wat is een keerpunt in je leven? Op een wit vel papier worden de antwoorden neergeschreven: Annemarie, Elise en Mark noemen wat trefwoorden: je bent verkeerd gereden, je bent omgereden, je bent omgekeerd en teruggekeerd.
Met een stift wordt het woord ”bekering” opgeschreven. Er wordt gevraagd: „Is dat eenmalig, bekering? Of heb je dat je hele leven nodig?” De groep weet: dat is het leven lang nodig. Iemand zegt: „God vraagt dat we Hem zoeken. Alles komt bij Hem vandaan. Maar daarom mogen we nog niet zeggen: We zullen ’t wel zien.”
Twee wegen
Schreuder zegt: „Er zijn twee wegen, jongens.” Met een dikke stift tekent hij twee wegen op papier. „Het is óf het een, óf het ander. De Heere zegt niet: „Zoek Mij en je zult Mij misschien vinden”, maar Hij zegt: „Wie Mij zoekt, die vindt.” Een meisje dat de Heere zoekt, laat Hij dus niet in de steek.”
Een jongen gooit nog eens een houtblok in de open haard. Het vuur vlamt gretig op. Ervoor staan laarzen en schoenen, nat en onder de modder, van de boswandeling in de donkere nacht.
De groep praat nog wat na over het keerpunt in het leven van Jozef. Een meisje zegt: „De Heere wil ons zegenen als we in Zijn wegen wandelen.”
Corriëtte: Hij hoort altijd
Gedicht
Het thema moet nog even in een gedicht worden gezet, maar dát valt niet mee. Toch is de boodschap van de conferentie in de Amerongse bossen iedereen duidelijk: „Maak een keus in je leven. Kies de Heere, en leef.”
Het middagmaal wacht. De conferentie is bijna voorbij. Het laatste lied van de Bijbelstudie klinkt op: „Houd hoog Uw kruis, voor mijn verdonk’rend oog, Licht in de schemer, leid mij naar omhoog, de morgen daagt, de schaduw gaat voorbij, in dood en leven, Heere, blijf mij nabij.”
Jacomine Mudde (14) uit Stolwijk heeft op de tienerconferentie in Amerongen geleerd dat er een keerpunt nodig is in het leven.
„Er moet verandering komen, net als bij Jozef. Hij werd door zijn broers verkocht, maar zijn hele leven werd anders. Ook in de Bijbelstudie van student M. Blok, gisteravond, hebben we gehoord dat we de Heere moeten zoeken, om bekeerd te worden, om een nieuw hart van de Heere te krijgen. Dat doen we door bidden, zingen, Bijbel lezen en naar de kerk te gaan. Maar het is niet vanzelfsprekend dat de Heere doet wat je van Hem vraagt. Wij luisteren zo vaak niet naar Hem, waarom zou Hij zomaar luisteren naar ons?”
De conferentie was niet alleen maar gezellig, maar zelfs „supergezellig”, vindt Jacomine. Er waren veertig meiden en zeventien jongens. „Meiden zijn kletseriger dan jongens, denk ik.”
Corriëtte Griffioen (14) uit Driebruggen heeft genoten van de conferentie. „Het is gezellig om als groep bij elkaar te zijn, om met elkaar te lachen, maar ook om samen serieuze gesprekken te hebben.”
Het thema keerpunt vond Corriëtte interessant. „Het is het belangrijkste in het leven dat God ons stilzet. Anders komt er nooit een keerpunt. Het zijn vaak de moeilijke momenten in het leven dat je erbij wordt bepaald, zoals bij ziekte of overlijden in je omgeving. Juist dan besef je dat het leven voorbijgaat, dat de eeuwigheid komt. God is de Enige Die je zonde kan vergeven, ook de Enige bij Wie je altijd terechtkunt. Wat een wonder dat Hij ons gebed altijd hoort. Ook als Hij niet verhoort, horen doet Hij ons altijd.”
Het keerpunt is nodig, weet Corriëtte. „Daarom moeten we blijven bidden en zoeken. We mogen niet afwachten, wel Hem verwachten.”
Hamburger als ontbijt
Terwijl veertig meiden gistermorgen in een heerlijk warm kamphuis van hun ontbijt genoten, trokken de zeventien aanwezige jongens om 8.00 uur het bos in. Een Zweedse fakkel –een opengezaagd stuk boomstronk– op de schouder, liepen ze naar een open plek. Daar werden de fakkels één voor één aangestoken. Hup, pannetje erop, eitje en hamburgers erin en smullen maar.
Een hamburger als ontbijt. „En een gebakken eitje. Lekker toch?” reageert een van de deelnemers in de video die Puntuit ervan maakte. Hoe het is om ’s morgens in de openlucht te ontbijten? „Zwaar”, aldus een andere jongen. „We hebben vannacht weinig geslapen. Eerst deden we het douanespel en later nog een wandeling. Alleen zijn we toen verdwaald.”
