Isa deed donderdag in Middelburg met haar gedicht ”Het blijft maar komen” mee aan de wedstrijd ”Dichter bij 4 mei” van het Nationaal Comité 4 en 5 mei. Deze dichtwedstrijd, bedoeld om jongeren actief bij de Dodenherdenking te betrekken, wordt ieder jaar in een andere provincie gehouden. De winnaar mag op 4 mei zijn of haar gedicht voorlezen tijdens de herdenking op de Dam in Amsterdam.
Dit keer was het dichtconcours in Zeeland, omdat de nationale viering van de bevrijding dit jaar in die provincie begint. Isa Hamerlinck bond de dichterlijke strijd aan met 13 medefinalisten en won.
Kwartier
Thuis in haar woonplaats Koudekerke verbaast het haar nog steeds dat de jury haar vers tot beste uitriep. „Het duurde even voordat dat besef tot me doordrong”, vertelt Isa. „Ik had totaal niet verwacht dat ik zou winnen. Maar nu vind ik het alleen nog maar heel erg leuk en spannend om naar de Dam te gaan. Dit is iets dat je maar één keer in je leven meemaakt.”
Ze schreef haar gedicht tijdens een workshop op school over oorlog en herdenken. Binnen een kwartier stond het op papier. „Het gaat over de vele vragen die ik zou willen stellen aan iemand die de oorlog heeft meegemaakt, maar die er niet meer is”, legt Isa uit. „Ik had niet een bepaalde persoon voor ogen. Wel hebben mijn opa en oma mij altijd veel verteld over de oorlog. Ze vertelden vaak over de spanning, de soldaten, het voedselgebrek, de moeite die het mensen kostte om te overleven. Als je zulke verhalen hoort, komen er vragen in je op die je ook aan anderen zou willen stellen.”
Het blijft maar komen
Het blijft maar komen
Het is ons verteld, zoals de zee zo veelzijdig
Goed of kwaad, hoe je het ook bekijkt
Wij weten wat jij hebt gedaan
Maar wat als, wat als wij daar hadden gezeten
Hadden wij het dan ook zo gedaan
Zoveel vragen voor je, maar het kan niet meer
Ik kan ze niet meer stellen, het heeft nooit gekund
Maar wat als, wat als het had gekund
Had ik dat dan gedaan, had ik dat gewild
Wat als mijn vragen beantwoord zouden zijn
Zou ik dan teleurgesteld zijn, of juist niet
Steeds meer vragen, ze blijven maar komen
Net als de duinen maar blijven groeien
