De adventsperiode is altijd bijzonder. Wekenlang kijken we als christenen uit naar de kerstdagen. En als het zover is, zien we met dankbaarheid terug op het feit dat Jezus Christus als de Heere van het leven naar deze aarde kwam. Hij, de Zaligmaker van zondaren, wilde aan de mensen gelijk worden. We verootmoedigen ons en zijn blij en dankbaar dat Hij deze genade wil geven. Zijn Naam is Immanuël: God met ons! 

Wat we in alle kerstvreugde bijna zouden vergeten, is het feit dat Kerst geen doel op zichzelf is. Christus kwam niet naar deze aarde om naar deze aarde te komen. Zijn komst heeft ook als doel dat Hij een lichaam heeft waarmee Hij zegenend aanwezig kan zijn onder ons. In de dertig jaren die volgden, bleek telkens weer wat een zegen het is om Jezus in ons midden te hebben. Toch lag ook daar niet het ultieme doel van Christus’ komst naar deze aarde. De Zoon van God werd een mens om verzoening te bewerkstelligen tussen God en mensen.

Sinds de zondeval ligt er een zwarte deken over ons bestaan. Alles zit vol met zonde, overal zien we de ziekte en de dood. De wereld gaat gebukt onder zo veel ellende en de mensheid huilt. Ondertussen blijft de opstand tegen zijn Maker. De vijandschap en de haat tegen God en Zijn Zoon – in iedere krant worden ze weer zichtbaar. Voor niemand is het een geheim: wij mensen, jij en ik, we leven in oorlog met God. Alleen verzoening kan de band weer herstellen.

Jezus Christus kwam met Kerst naar de aarde om op een gewone vrijdag Zijn leven te geven. Om de angst van de hel, de toorn van God over de zonde, de schrik van de dood te ondergaan en te doorstaan. Op een gewone vrijdag vlak voor sabbat stierf Hij een gruwelijke en vervloekte dood aan een kruis.

Het is eigenlijk merkwaardig dat we de dag waarop Christus stierf aan een kruis een goede dag zijn gaan noemen. Als er iets verschrikkelijk is, dan is het wel de kruisiging van een onschuldige. Maar wat een liefde, genade en barmhartigheid zien we in dit kruis als we Hem daar zien hangen. Wat een heerlijke en goede vrijdag is het: Jezus Christus, Zoon van God, geeft Zijn leven om mensen weer met God te verzoenen. God geeft Zichzelf.

Laten we, als we ons voorbereiden op Goede Vrijdag en Pasen, elkaar voorhouden hoe goed en genadig onze Heere en God is. Laten we, als we zien op het kruis, bedenken hoe verschrikkelijk de zonde, de opstand en de haat van ons mensen is ten opzichte van God. Onmiskenbaar wordt in de kruisdood van Christus ook zichtbaar dat God heilig en rechtvaardig is en hoe onze zonde Zijn heilige toorn oproept.

We horen in de woorden van Jezus aan het kruis dat Zijn hart vol genade is: „Vader, vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen.” Zo krijgen we hoop en verwachting door Zijn sterven. In Zijn lijden horen we de woorden van Jesaja 53 klinken. „Hij is om onze overtredingen verwond, om onze ongerechtigheden is Hij verbrijzeld; de straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen is ons genezing geworden.” In Zijn dood zien we dat Hij niet alleen ”God mét ons”, maar ook ”God vóór ons” is. Hij is de Verzoener Die de schuld van zondaren op Zich nam.

Op een gewone vrijdag zien we Christus hangen aan een kruis. Zijn hoofd is gebogen en Zijn zij is doorstoken met een speer. We zien Hem hangen. Maar kijk goed hoe Hij daar hangt. Zijn handen zijn wijd uitgestrekt. Hangend aan het kruis spreekt Hij nog steeds tot eenieder die het maar ziet: „Kom tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt!” Het is de boodschap van Zijn leven en van Zijn sterven. En na een paar dagen zal het ook de boodschap van Zijn opstanding zijn: „Kom tot Mij. Ik ben dood geweest, maar zie, ik ben levend tot in eeuwigheid. Kom tot Mij!”