Getuigen, het begint al als je jong bent. Je speelt buiten met een aantal andere kinderen uit de buurt en kan zomaar de vraag krijgen waarom je niet naar de school gaat die het meest dichtbij is. Of waarom je zondags naar de kerk gaat. „Eigenlijk heel mooi”, vindt Emma. Ze heeft dit in haar kindertijd regelmatig meegemaakt, als ze in de buurt met de kinderen aan het spelen was en er vragen op haar afgevuurd werden. „Dat was een mogelijkheid om over de Bijbel en de Heere te vertellen.”
„Een tijdje geleden luisterde ik een podcast van de SDOK”, vertelt Emma. „Ze hadden het over het boek van Helen Berhane, die een hele sterke getuigenis gaf tijdens haar gevangenschap in Eritrea. Het verhaal raakte me en ik besloot het boek aan te schaffen.” Emma pakt het boekje ”Het lied van de nachtegaal” erbij.
Het gaat over Helen, die gearresteerd wordt omdat ze getuigt van haar geloof. Ze wordt opgesloten in overvolle containers waar het overdag bloedheet en ’s nachts ijskoud is, en waarin veel ongedierte leeft. Maar ondanks haar gevangenschap blijft ze getuigen over het geloof. In woorden, door te zingen, te preken en te bidden, maar ook in daden, door anderen te helpen.
Als Helen weer buiten de gevangenis is, blijft ze getuigen over de Heere. „Daar kunnen we echt van leren. Dat je met alles wat je doet niet aan jezelf denkt, maar aan Zijn eer. Anderen om haar heen gingen daarom ook God loven”, vertelt Emma. „Het lijkt wel een beetje op de situatie van Paulus. Hij zat ook in de gevangenis, maar ondanks zijn nare omstandigheden, loofde hij de Heere.”
Emma pakt er een ander boekje bij, waarin ze een voorbeeld ziet van getuigen. Het heet ”In handen van IS” en is geschreven door Petr Jasek. Als hij op een reis naar Sudan is, om vervolgde christenen te ontmoeten, wordt hij gevolgd en gearresteerd. Hij komt terecht in een eenpersoonscel met zeven IS-strijders. Als de mannen erachter komen dat hij christen is, wordt hij gemarteld en gebruikt als slaaf.
„Ik vind het heel bijzonder om te lezen hoe Petr dan kracht krijgt vanuit het gebed”, zegt Emma. „Bijvoorbeeld dat hij tijdens een marteling geen pijn voelde omdat hij in gebed was. Of dat hij heel erg rustig is tijdens mishandelingen in de cel – wat later dezelfde momenten blijken te zijn als dat zijn gemeente voor hem bad. Zo krachtig is het gebed.”
Als Petr op een later moment wordt overgeplaatst naar een andere gevangenis, blijft hij getuigen. Hij krijgt de ruimte om in een kapel te spreken tot andere gevangenen en door zijn getuigenis over de Heere komen er nog vele anderen tot het geloof. „Ook al heeft hij het zelf ontzettend moeilijk, toch blijft hij niet naar zijn eigen ellende kijken, maar vertelt hij over God. Hij is blij dat hij de vervolgde kerk, en daarmee God, mag dienen.”
„We moeten in Nederland eigenlijk een stuk minder bang zijn voor reacties van mensen om ons heen”, denkt Emma hardop. „Je bent zo snel bang voor een negatieve reactie als je wilt getuigen van Hem. Het is natuurlijk niet leuk als ze vervelende dingen over je zeggen, maar niet het ergste wat je kan overkomen. En in vergelijking met wat vervolgde christenen meemaken, is het maar heel klein.”
Niet iedereen kan dominee of zendeling worden, maar getuigen kan ook al klein, bijvoorbeeld bij de buren, stelt Emma. Ze bladert even in het boekje van Helen Berhane, op zoek naar een citaat. Ze leest voor: „Een boodschap voor christenen, die in vrijheid leven. Beschouw die vrijheid niet als vanzelfsprekend. Als ik in de gevangenis kan zingen, wat kunnen jullie dan wel niet met de vrijheid doen ter verheerlijking van God?” Als het citaat uit is, knikt Emma. „We moeten alle kansen benutten om over Hem te vertellen, Hem groot te maken en met onze woorden en daden te laten zien hoe groot Hij is. Tot eer van Hem.”
