Het besluit om voortaan geen schoenen en sokken meer te dragen, nam hij niet van de ene dag op de andere. „Ik heb altijd al een hekel aan schoenen gehad. Zodra ik thuis was, gingen niet alleen mijn schoenen, maar ook mijn sokken uit. In de zomer liep ik op slippers.”
Na een tijdje stapt de inwoner van Oirschot standaard met blote voeten in zijn schoenen. „Eenmaal binnen gingen ze meteen uit, ook in de auto en in openbare gebouwen.”
Kleine stukjes, zoals van de auto naar de voordeur, loopt Van Heugten algauw ook zonder schoenen. De stap om voortaan blootsvoets door het leven te gaan, durft hij dan nog niet te zetten. „Ik vroeg me af of het wel mag en of het niet slecht is voor je voeten. En je moet het ook durven, natuurlijk.”
Zijn reserves verdwijnen als hij in het voorjaar van 2014 ”The Barefoot Book” van de Amerikaan Daniel Howell onder ogen krijgt. „Howell, een hoogleraar in de anatomie, legt in zijn boek de nadelen van schoenen en de voordelen van blote voeten uit, maar zijn belangrijkste boodschap is dat het zo prettig loopt. Ik was meteen om.”
Aandacht
De naaste omgeving van de 30-jarige Brabander staat zijn opzienbarende gewoonte oogluikend toe. „Vrienden vonden het in het begin wel vreemd, maar zijn er intussen aan gewend. Sommigen trekken als we bij elkaar zijn ook hun schoenen uit, maar om het altijd te gaan doen, is voor hen een stap te ver.”
„Mijn motivatie is niet dat schoenen slecht zijn, maar dat blote voeten prettig lopen.”
Van Heugten ligt er niet wakker van, een opstelling die goed past bij de bescheiden, rustige en weloverwogen uitstraling die hij heeft. „Ik zal het iedereen aanraden, maar niemand opdringen. Als ik een lezing houd, vraag ik vooraf altijd of het op blote voeten mag. Wil men dat niet, dan trek ik schoenen aan.” Pas bij de deur, wel te verstaan.
Evenmin wordt hij zenuwachtig van de aandacht die hij op straat trekt. „Volwassenen kijken alleen, maar durven niets te zeggen. Kinderen spreken me wel veelvuldig aan. Dan vragen ze: „Waarom loop je op blote voeten?” Mijn wedervraag is altijd: „Waarom heb jij schoenen aan?””
Het antwoord op die vraag kan Van Heugten inmiddels wel dromen. „Dat moet van mijn ouders.” Het sterkt hem in de wetenschap dat onze voeten niet geschapen zijn om schoenen te dragen. „Voor kinderen is het heel natuurlijk om op blote voeten te lopen.”
Biblebelt
In Nederland is Van Heugten nooit ergens geweigerd om zijn blote voeten. „In het buitenland meerdere malen. Eens bij de incheckbalie van een vliegveld. Op zo’n moment ga ik niet in discussie, maar trek ik gewoon mijn schoenen aan. Om ze in het vliegtuig zo snel mogelijk weer uit te trekken. Ik heb altijd een paar mocassins bij me, in handbagage of kofferbak.”
Van Heugten kerkt bij een PKN-gemeente in Eindhoven. Zondags bezoekt hij op blote voeten de eredienst. Hij kan zich voorstellen dat dit bijvoorbeeld in gemeenten op de Biblebelt met hun lange traditie als ongepast wordt ervaren. „Hier speelt dat totaal niet. Niemand maakt er een probleem van.”
Hij haast zich te zeggen dat er niets zweverigs aan zijn handelwijze is. „Ik houd me verre van new age en van clubs die inzetten op beleving. Wel is het een feit dat je op blote voeten veel meer sensaties uit je omgeving oppikt.”
„Op grind lopen heb ik echt moeten leren”
Sneeuw
Soms is het aantal prikkels dat een ondergrond uitlokt zo groot dat verder lopen een hele opgave is. „Op grind lopen heb ik echt moeten leren. In het begin doet het pijn, maar dat zit echt tussen de oren. Op zo’n moment moet je proberen je gevoel te negeren.”
De keren dat hij op blote voeten door de sneeuw liep, kan Van Heugten zich ook nog goed herinneren. „Het voelt lekker zacht aan, maar is wel koud. Vooral boven op de voet en tussen de tenen. Het is belangrijk om goed door te lopen.” Last van koude voeten heeft hij bijna nooit. „Maar daar had ik vroeger ook al nooit last van.”
Van Heugten kan zich niet voorstellen dat hij er ooit weer voor zal kiezen om schoenen te gaan dragen. „Mijn motivatie is niet dat schoenen slecht zijn, maar dat blote voeten prettig lopen. Het fijnst vind ik het als na een warme zomerdag een verfrissende bui is gevallen. Het is heerlijk om door die warme waterplassen te lopen.”
Gert-Jan van Heugten
Gert-Jan van Heugten woont in Oirschot en studeerde scheikundige technologie aan de Technische Universiteit Eindhoven. Na afronding van zijn studie besluit hij om niet het onderzoek of het bedrijfsleven in de gaan, maar zijn bedrijf WaaromSchepping verder uit te bouwen. Hij geeft lezingen en schrijft artikelen waarin hij onderbouwt dat de Bijbel geen verzinsel is en dat de evolutietheorie niet zo vanzelfsprekend is als wetenschappers ons willen doen geloven.
De keuze voor WaaromSchepping hangt samen met het feit dat de van oorsprong rooms-katholieke Van Heugten tijdens zijn studietijd tot geloof is gekomen. „Evolutie was mijns inziens allang bewezen. Ik was altijd bezig alle Bijbelse waarheden weg te redeneren.”
Dat duurt tot Van Heugten in de zomer van 2006 niet langer kan ontkennen dat de zesdaagse schepping en de wereldwijde zondvloed een realiteit zijn. „Dat had grote gevolgen. Als de schepping waar is, dan moet de hele Bijbel waar zijn. Die conclusie was eerst een klap in mijn gezicht, maar later kwam er een groot gevoel van waarheid over me.”
Van Heugten geeft boeiende presentaties over schepping en evolutie en tal van onderwerpen, die door zijn scheikundestudie een sterke wetenschappelijke basis hebben. Bijvoorbeeld over dinosaurussen, Bijbelse archeologie, het heelal en vanzelfsprekend ook over blote voeten.
Tot je enkels in de modder
Over het grasveld of het terras achter het huis, dat gaat nog wel. Maar hoe is het om blootsvoets over het grind of door de modder te lopen? Op een blotevoetenpad kom je er vanzelf achter.
Gert-Jan van Heugten loopt altijd op blote voeten, maar op een speciaal daarvoor aangelegd blotevoetenpad is hij nog nooit geweest. Dat hoeft ook niet, want alle ervaringen die je daar opdoet, komt hij in het dagelijks leven tegen. Hij heeft wel een paar tips. „Probeer al die verschillende ondergronden heel bewust te voelen.”
Met zijn goede raad in het achterhoofd trekken we als gezin voor één middag de schoenen en sok-ken uit. Het blotevoetenpad in de A. Vogeltuinen in ’t Harde is echt een aanrader. Centraal gelegen langs de A28 én gratis toegankelijk. Altijd prettig als je er met het hele gezin op uittrekt.
Het eerste stukje pad bestaat uit ronde keien ter grootte van een voetbal. Het loopt best fijn, maar na een paar stappen krijg je toch een gevoel van kramp. Vast onwennigheid.
Dan volgt de grindbak. Gevoel uitschakelen, zegt Van Heugten daarvan. Bij de eerste stappen gaat dat nog wel, maar dan gaat het steeds zeerder doen. Uitstappen? Nee, doorlopen! En kijk eens naar Jonathan van twee, die loopt over het grind alsof het een grasveldje is. Van Heugten heeft gelijk: voor kinderen is het heel natuurlijk om op blote voeten te lopen.
Op naar de houtsnippers en de dennennaalden, maar eerst mogen we onze voeten verwennen met een tochtje door rulle aarde. Houtsnippers doen nog meer pijn dan grind, mopperen de oudere kinderen, maar onze peuter loopt parmantig door. Op het bed met droge dennennaalden krijgt zelfs hij het benauwd en huppelt met vreemde pasjes al ”au” roepend naar de zijkant. Benieuwd wat Van Heugten van deze ondergrond zou vinden.
Over een strook vochtig gras lopen we naar het hoogtepunt van de tocht: de modderbak, met direct daarachter een waterbak met een pomp. Tot onze enkels zakken we weg in de zachte, koele modder. Daarna nog even pootje baden in de waterbak, maar dat je daarin je pikzwarte voeten weer schoon krijgt, is een illusie.
Thuis krijgt dit geslaagde uitje nog een vervolg met minutenlang weken en schrobben in zeepwater. Want van blotevoetenpaden word je vies. Erg vies. En als zich dat beperkt tot de voeten, gaat het nog wel. Maar met kinderen beperkt zich dat niet tot de voeten. Die dansen, glijden en glibberen net zo lang door de modderbak tot er één onderuit gaat. Trek dus maar liever oude kleren aan en neem een handdoek mee.
>>dewandeldate.nl/tips/top-10-blotevoetenpaden-nederland-en-belgie
