Waarom mocht jij mee?
Peter: We moesten een motivatiebrief schrijven. Daarin schreef ik dat het mij erg mooi leek om Franse christenen te ontmoeten en om de Franse taal in praktijk te brengen. In de les krijg je door cijfers e.d. wel te weten wát je kunt maar tijdens zo’n reis kom je er achter wat je erméé kunt.
Lilian: Ik schreef in mijn brief dat ik de Franse cultuur en het Franse land weer wat wilde herontdekken. Ik had ooit eens een vakantie in Frankrijk die erg tegenviel, maar deze week heeft mijn beeld van Frankrijk weer helemaal omgegooid. Wat een geweldig land! Ook leek het mij erg interessant om te zien hoe de protestantse christenen daar leven. Het katholicisme is in Frankrijk namelijk erg overheersend.
Hoe was het om ineens in het Frans te moeten communiceren?
Lilian: Erg lastig. Het in de praktijk brengen van de Franse taal is op school heel anders. Je praat met medeleerlingen die je in het Nederlands beter begrijpen; de urgentie is dan dus veel minder. Nu moest je wel en dat was heel spannend, maar ook heel leuk. Die mensen daar waren heel geduldig dus dat maakte het minder erg. Af en toe gooide je er een woordje Engels tussendoor en dan hielp mijn gastgezin me dat dan weer in het Frans te zeggen. Af en toe begreep je elkaar niet, maar het kwam altijd weer goed.
Peter: Ik vond het zelf heel erg leuk om in het Frans te moeten communiceren, het was soms wel echt pittig. Ik moest bijvoorbeeld een keer een spelletje in het Frans uitleggen, maar de Fransen hadden geduld en wilden herhalen wat zij zeiden als dat nodig was. En als we er niet echt uitkwamen dan konden ze ook nog wel een beetje Engels spreken.
Hoe was het bezoek aan de kleine christelijke gemeenschap?
Peter: Het is best bijzonder om de christenen daar te ontmoeten, beseffend dat zij in een zo heel andere wereld leven. Er was ook een Nederlandse vrouw die daar studeerde en zij zei: „Je kunt hier geen christen zijn zonder het echt te zijn.” Dat vond ik wel heel mooi verwoord. Dat zette mij ook wel even aan het denken. Want hoe leven wij in Nederland als christen?
Lilian: Het was heel bijzonder. Je hebt weinig protestantse mensen in Frankrijk. Er zijn veel kleine kerkjes daar. De dominee zei dat er veel kleine verschillen binnen die kerkjes zijn, maar dat ze elkaar gewoon accepteren, omdat ze elkaar nodig hebben. Dat vond ik een groot leerpunt. Hier in Nederland hebben we de neiging om over elkaar te oordelen. Het kleinste verschil kan weer een conflict opleveren.
Jullie hebben lesgegeven op een christelijk schooltje. Hoe was dat?
Lilian: Het lesgeven ging ook erg goed. We gaven les in het Engels. Sommige kinderen konden goed Engels en die vertaalden het weer voor de kinderen die alleen Frans konden. Ook leerden we ze weer wat over Nederland. Het was erg leuk hoe blij de kinderen waren met ons.
Peter: Het bezoek van de school ”La nouvelle Alliance” was echt geweldig. Er waren 4 klassen dus wij hebben in tweetallen les gegeven, in het Engels. Tijdens de pauze deden we met al de kinderen van de school (slechts 22 leerlingen tussen de 4 en 13 jaar!) tikkertje op een grasveldje . De kinderen waren laaiend enthousiast. Aan het einde gingen we de kinderen de liedjes ‘Vader Jakob’ en ‘lees je Bijbel, bid elke dag’ in het Frans, Engels en Nederlands zingen en aanleren.
Wat vond je het meest indrukwekkend aan de excursie?
Peter: De gezichten van de bedelaars in Marseille. Je kijkt in van die trieste ogen, ze zitten daar met een bakje voor zich waar 30 cent in ligt. En toen dacht ik: deze mensen hebben ook een ziel, en wie gaat hen het evangelie verkondigen? Dat heeft me aan het denken gezet.
Lilian: Het was denk ik een combinatie van alles: een geweldige groep, een afwisselend programma tussen natuur, cultuur en taal, tussen de lokale mensen zijn, de christenen daar zien leven, de kick van weer een goede Franse zin gemaakt te hebben, het enthousiasme van die mensen daar om ons te ontvangen, en nog veel meer.
