Gezakt op 0,2 punten
Eline Stijnen (16) uit Vlaardingen werd woensdagmiddag gebeld met een teleurstellende boodschap. Ze heeft haar examen nog niet gehaald; voor Engels haalde ze 0,2 punt te laag.
„De uitslag verbaast me niet echt, want ik heb altijd moeite met Engels gehad”, vertelt Eline woensdagmiddag. „Dat het maar 0,2 punt scheelt, is heel zuur.”
Wanneer Eline de herkansing heeft, weet ze nog niet. „Dat krijg ik morgen te horen. Dan komt iedereen op school.” Veel zin in de sessie heeft ze niet. „Mijn vrienden en vriendinnen zijn allemaal wel geslaagd. Zij zijn in jubelstemming en ik zit in onzekerheid. Dat is niet leuk.”
Mocht Eline toch haar examen halen, dan wil ze Verpleegkunde studeren. Haalt ze haar herexamen niet, dan gaat ze ook met een vervolgopleiding beginnen. „Ik wil niet nóg een jaar op het vmbo zitten, dus dan ga ik Verzorgende IG doen.”
Een paar examens oefenen, is het enige wat Eline kan doen voor haar her. „En dan is het hopen en bidden voor een goed cijfer. Ik vertrouw op Gods hulp. Als Hij wil dat ik slaag, dan zal dat gebeuren. Red ik het toch niet, dan is dat blijkbaar Gods weg met mij en zal ik daar vrede mee hebben.”
Gebeld tijdens het werk
Met slaperige stem neemt Aart Pieter Schelling (16) donderdagochtend de telefoon op. Hij had van woensdagmiddag tot middernacht gewerkt. Bijbaantje bij een autobedrijf.
Tijdens het werk belde zijn mentor hem om te vertellen dat hij geslaagd was. De scholier was „blij en opgelucht” toen hij het goede nieuws hoorde. „De meeste examens gingen goed, maar ik twijfelde over Nederlands. Het examen was niet heel moeilijk, maar ik vind het gewoon een lastig vak.”
Tijd om het goede nieuws te vieren, heeft de uit Oud-Beijerlander niet. Naast de baan bij het autobedrijf, steekt hij ook zijn handen uit de mouwen bij de Jumbo en bij een logistiek bedrijf. De baantjes kosten veel tijd. Dus „een feestje zit er voor mij niet in.”
Donderdagmiddag moest Aart Pieter nog een keer naar school. „Dan krijg ik mijn cijferlijst, moet ik de lesboeken inleveren en mijn kluis leeghalen.” Wat er in de kluis zit? „Een voetbal en een ballenpompje.” Lang hoeft de leerling het voetballen op school niet te missen, want na de zomervakantie begint hij aan de opleiding Sport en Beweging aan het Albeda College in Rotterdam. „Wat ik daarmee wil worden, weet ik niet precies. Misschien wel gymdocent.”
Agente in spe aan de taart
„Mijn familie zit buiten met smart op taart te wachten”, lacht de 16-jarige Lydia Bezemer woensdagmiddag. De leerling kreeg eerder die dag te horen dat ze met vlag en wimpel haar vmbo-diploma heeft behaald.
Het blijde nieuws werd in huize Bezemer even na tweeën met een harde gil en luid gejuich onthaald. „Ik had wel verwacht dat ik mijn examens zou hebben gehaald, maar ik ben er niet minder blij om”, vertelt Lydia die ’s ochtends naar de sportschool ging om de uitslagenstress de baas te blijven.
De Rotterdamse scholier gaat haar school erg missen. „Ik deed eerst havo op de Guido de Brès. Dat ging op den duur niet zo goed. Ik moest kiezen: blijven zitten, of naar het vmbo op De Swaef.” Ze koos het laatste en heeft daar beslist geen spijt van. „Deze school is zó gezellig. Iedereen kent elkaar.”
Na de zomervakantie begint Lydia met de mbo-opleiding ”handhaving, toezicht en veiligheid”. „Ik heb van jongs af aan de droom om politieagente te worden. Daarom heb ik de afgelopen jaren de stroom Zorg en Welzijn gekozen. Daarin stond de omgang met mensen centraal. Dat komt me later goed van pas.” Op termijn wil Lydia naar de politieacademie. „Maar ik moet nu echt eerst taart eten.”
