Eerst had Joost Groen (23) helemaal geen oog voor de Canadese. Ze zaten allebei in de christelijke gereformeerde kerk van Drachten, maar Joost was vooral bezig met zijn opleiding tot scheepstimmerman en met varen. „Joost, je moet eens een keer op vakantie”, zei zijn vader een keer. „Je zou eens bij die Canadese kunnen informeren.” Joost lacht. „Zo is het balletje gaan rollen.”
In 2013 kregen ze officieel verkering. „Als we gaan trouwen, doen we dat wel in een kasteel, zei ik tegen Katrina.” Uiteindelijk trouwden ze op 22 augustus in kasteel Doorwerth.
Een vriendin van Katrina kwam uit Canada over om de trouwfoto’s te maken. De moeder van Joost verzorgde het bruidsboeket, de trouwautobloemen en de corsages. „Ze is heel creatief en kan goed bloemschikken. Ook de trouwjurk maakte ze.”
Het burgerlijk huwelijk werd gesloten in de ridderzaal, de kerkelijke bevestiging vond plaats in een kerk vlak bij het kasteel. „Omdat de meeste familieleden van Katrina geen Nederlands spreken, waren sommige delen van de dienst in het Engels”, vertelt Joost. De preek was wel in het Nederlands. Ds. H.J. Vazquez preekte over Habakuk 3 vers 18: „Zo zal ik nochtans in de HEERE van vreugde opspringen, ik zal mij verheugen in de God mijns heils.” Joost en Katrina hadden de tekst zelf uitgekozen. „Hoe het ook gaat in de toekomst, als je de Heere mag kennen, kun je toch blijven vertrouwen.”
Na hun huwelijksreis vertrokken ze naar Hamilton. „Katrina heeft inmiddels een baan als juf op een school in Smithville. In welk land we ons definitief willen vestigen, weet ik nog niet, maar doordat ik nu ervaar hoe het is om in Canada te wonen, kunnen we straks wel eerlijk een keuze maken.” Joost vindt het jammer dat Canada geen binnenvaart kent. „Al vond ik wel een baan bij een jachtenbouwer. Toch nog iets met boten.”
