Om 4.00 uur is het verzamelen geblazen bij loonbedrijf Van Donkersgoed in Voorthuizen. Gauw een bak koffie en dan met drie trekkers op weg naar Nijkerk.
Nog maar een enkele kilometer op pad en in de verte is een rij oranje zwaailichten te zien. „Dat is de stoet vanuit Apeldoorn” denkt Happel.
Het gaat in een lange rij richting het nieuwe verzamelpunt bij afslag Nijkerk-Zuid. In de stromende regen stellen de tractoren zich in rijen op. Klaar voor de strijd.
„Het is absoluut niet de bedoeling dat we gaan knokken” zegt Happel. „Dan haak ik af. Wel willen we alleen een signaal afgeven. Zo kan het niet langer.”
Vooral het feit dat de ene na de andere regel hem wordt opgelegd, heeft Happel doen besluiten mee te doen. De bij de hersteld hervormde gemeente van Garderen aangesloten agrariër heeft nog wel getwijfeld of hij als christen wel tegen de regering in verzet mocht komen. „Maar de overheid heeft toch een eed van trouw afgelegd? Ze moet betrouwbaar en eerlijk zijn. En dat is ze niet als ze de boeren de schuld van allerlei milieuproblemen geeft en bijvoorbeeld de luchtvaart ontziet. Dan mogen we best eens een stevig protest laten horen.”
Inmiddels is de stoet vertrokken. Even nog wachten bij de oprit van de A28 en dan gaat het los: de snelweg op. Al toeterend neemt de kolonne van inmiddels honderden tractoren de snelweg in beslag.
Bij knooppunt Hoevelaken proberen nog gauw een vrachtwagen en enkele personenauto’s voor de stoet in te voegen. Dat lukt. De boeren willen vriendelijk blijven.
Met een gangetje van 30 kilometer per uur gaat het op Utrecht aan. Twee politiewagens staan op de vluchtstrook. Agenten staan er naast en doen niets.
Bij Utrecht is het tijd voor een plaspauze. De hele stoet stopt en de berm wordt rijkelijk van urine voorzien. Boeren uit Staphorst staan gemoedelijk te praten met collega’s van de Veluwe. Het is gewoon gezellig.
Happel hoopt dat het zo blijft. Een luid getoeter is het vertreksignaal. Op naar Den Haag.
