In Utrecht, op de bovenste verdieping van een typisch CSFR-studentenhuis –teksten op de muur en een keukendeur vol nooit gebruikte recepten– blikt Arjan terug op de ongeveer vijftig Puntuitcolumns die hier het licht zagen.
Arjan schrijft graag. Of het nu voor een studentenblad, een website of de krant is. Als tweedeklasser begon hij op de middelbare school met een stel vrienden een website. Die stond vol bijzondere berichten. Zo zouden scholieren flippo’s op kunnen halen bij de mentor. „Toen schreef ik al absurd, en mijn laatste column is dat nog steeds.”
Ik schreef over dingen die ik niet consequent vind
Waarover schreef Arjan het liefst in zijn columns? „Ik schreef over dingen die ik niet consequent vind. Zo is het klimaat voor reformatorische christenen niet zo belangrijk. Ik probeer daarin prikkelend te zijn. Voor mensen met lange tenen was ik soms beledigend. Die mensen begrijpen niet wat je met een column beoogt. Als columnist ben je een beetje een einzelgänger.”
Arjan heeft menige zweetdruppel vergoten voor Puntuit achter zijn bureau aan de Utrechtse Balijelaan. „In het begin was ik urenlang bezig om een half A4’tje vol te krijgen. Verreweg de meeste tijd gaat zitten in het bedenken van een onderwerp.” Later deed Arjan het in een uurtje. „Je leert om je heen te kijken of er iets is wat je opvalt.”
De student molecular life sciences aan de Universiteit Utrecht schreef nooit iets over zijn studie, waarbij „je kijkt naar wat er gebeurt in de cellen van mensen, planten en dieren.” Toch kon de oplettende lezer wel iets van Arjans achtergrond merken, denkt hij zelf. „Ik schrijf als een bèta. Ik probeer alles te analyseren en te snappen.”
In Arjans brein werd weleens een treincolumn geboren
Zijn columns gingen meestal over actualiteiten, in het bijzonder de politieke. Maar in Arjans brein werd ook weleens, gedurende de treinreis, een typische treincolumn geboren. Dan schreef hij over de conducteur die met zijn opgewektheid Arjans neerslachtigheid als sneeuw voor de zon liet verdwijnen. Zijn beste column vond Arjan het verhaal dat hij schreef naar aanleiding van de ondergang van SNS-bank topman Sjoerd van Keulen. „Van topman tot flopman”, schreef Arjan destijds. „Dat verhaal was leuk omdat het een hoge dichtheid van woordgrapjes had.”
Vandaag neemt Arjan afscheid. Zijn inspiratie is op. „Ik keek hoe de vorige columnisten hun laatste column schreven. Die ging altijd over het feit dat hun inspiratie op was. Dat wilde ik dus niet. Ik heb nog veel plezier beleefd aan mijn laatste column. Het is leuk om er zo uit te gaan.”
