“Het ging heel goed, zaterdag”, vertelt Annelies enthousiast. Lachend: “We waren ook gewoon goed voorbereid.”

De meiden waren er al maandenlang bezig om alles tot in de details georganiseerd te krijgen.

Ook zaterdag was het nog een drukke dag voor hen. Voor dag en dauw ging hun wekker om nog de laatste puntjes op de i te zetten. Annelies: “We stonden om kwart over zes naast ons bed.” Lisette: “Rond kwart over 8 waren we al in Hoevelaken, waar het partijcongres werd gehouden.” Annelies: “Daar werden we meteen herkend door de beveiliger die ons vrijdag in het RD had zien staan. Heel leuk.” Lisette: “We moesten meteen aan de slag: enquêtes neerleggen, bordjes ophangen voor de bewegwijzering en iedereen zijn post wijzen.” Annelies: “Dat was best even pittig, ’s morgens.”

Nadat de meiden de gasten rond een uur of tien hadden verwelkomd, brak er een rustiger moment aan. Annelies: “Dat was toen de amendementen werden besproken.” Lisette: “We konden lekker even achterin de zaal gaan zitten om mee te luisteren.” Annelies: “En om te genieten van wat we georganiseerd hadden.”

De dag verliep precies volgens schema. Annelies: “We vroegen ons nog even af of we ’s middags niet tijd over zouden houden, omdat de amendementen sneller afgerond werden dan we dachten. Maar uiteindelijk kwam het qua tijd precies goed uit.” Lisette: “Er is eigenlijk niets fout gegaan.”

Aan het eind van het congres stond de meiden nog een verrassing te wachten: ze kregen van de SGP een bos bloemen uitgereikt als dank voor hun inspanningen. Annelies: “Dat hadden we helemaal niet verwacht, dus we schrokken er best van.”

’s Avonds blikten de meiden met voldoening terug. Lisette: “Met meer dan voldoening eigenlijk. Ik had niet gedacht dat het zo gaaf zou zijn. Wat het dan zo leuk maakte? Dat alles goed ging, dat iedereen tevreden was en dat ook liet merken. We hadden er zo veel tijd in gestoken, en als mensen dat zien en waarderen geeft dat veel voldoening.”

Annelies: “Bezoekers spraken ons heel de dag aan. "Ha dames, hoe gaat het?", vroegen ze dan. “Lopen jullie een beetje op schema?”

Hoewel ze helemaal afgedraaid waren van een lange dag vol inspanningen, konden de meiden 's avonds nog niet gaan relaxen. Er moesten nog mondelinge tentamens geoefend worden voor deze week. Annelies: “Vandaag had ik Engels, en morgen staat het mondeling Nederlands op het programma.”

Ook het profielwerkstuk is nog niet klaar. Lisette: “Het leukste hebben we nu gehad, met het partijcongres. Leuker dan zaterdag kan het niet meer worden.” Annelies: “Nu moeten we nog het eindverslag afmaken: anderhalve deelvraag, de inleiding, de samenvatting en conclusie.” Lisette: “En we moeten ons profielwerkstuk nog presenteren voor ouders en klasgenoten.”

De leuke zaterdag neemt niemand hen echter meer af. Annelies: “We hebben even in de enquêtes gekeken en zagen dat zo’n 95 procent van de bezoekers ons een 9 heeft gegeven.” Lisette: “Ons inziens kun je zo’n gave ervaring niet bereiken met een normaal pws. Daarom zijn we super blij dat we deze kans mochten krijgen. We kijken er met een heel goed gevoel op terug.”