Het oogt fris en gezellig. Geen typische studentenkamer maar een mooie en warm ingerichte ruimte. Studentes Anne en Ruth, momenteel bezig met de afronding van hun studie orthopedagogiek aan de Universiteit Utrecht, zijn blij met hun woonruimte.

Geen typische studentenkamer...

Via een tante van Ruth kregen zij een jaar geleden de tip. Ze konden gaan wonen in een verzorgingstehuis, maar moesten in ruil daarvoor wel wat klusjes in en om het huis doen.

Jus

Behalve een huurcontract tekenden de dames ook een vrijwilligerscontract. Wat ze allemaal doen? De vissen en de duiven voeren, de tuin sproeien als het warm is en zout strooien als er sneeuw ligt.

Iedere dinsdagmiddag koken Anne en Ruth voor de bewoners. Aardappels, groenten en vlees. „Wij eten niet mee hoor, dit eten is niet echt onze smaak. De bewoners houden van veel jus.”

"Wij eten niet mee hoor, dit eten is niet echt onze smaak."

De meiden hebben geprobeerd eens wat anders te koken. „Pannenkoeken, dat vinden ze heel lekker.” Terwijl de dames dit vertellen, zijn ze druk bezig met de maaltijd van die middag. Aardappels, veel jus, spitskool en slavinken staan er op het menu.

Wandelen

Naast het koken, drinken Anne en Ruth ook eens per twee weken een kopje koffie met de bewoners van Villa l’Abri. „Sommige mensen nemen er dan een wijntje bij, of een advocaatje. Dat zijn heel gezellige momenten.”

Ook spontane gesprekken met bewoners horen bij het leven in het woon-zorgcentrum. „We wandelen soms met de mensen. Een vrouw pakte eens mijn hand en zei dat ze het zo leuk vond”, vertelt Ruth.

"Er is iedere nacht iemand van de verpleging aanwezig, maar wij zijn stand-by."

’s Nachts moeten de dames beschikbaar zijn. „Er is iedere nacht iemand van de verpleging aanwezig, maar wij zijn stand-by om te helpen als er bijvoorbeeld iemand gevallen is.”

Wijze woorden

Het leven tussen de ouderen vormt de meiden. „We krijgen te maken met het einde van het leven. Ook maken we het ziekteproces van terminale mensen van dichtbij mee. Ik zie nu wat het betekent om oud te zijn”, vertelt Ruth. Anne vult aan: „De mensen hebben veel zorg nodig. Het personeel heeft daar echt hart voor.”

"Iedere bewoner heeft een eigen levensverhaal."

Voordat de meiden er kwamen wonen, waren ze het niet gewend om met ouderen om te gaan. Nu is dat aan de orde van de dag. Anne: „Het zijn de kleine dingen die het wonen hier zo bijzonder maken. De gesprekjes en de wijze woorden van de bewoners. We leren om verder te kijken dan de zorg die iemand nodig heeft. Iedere bewoner heeft een eigen levensverhaal.”

Dat de ouderen weleens bezorgd zijn om de meiden, blijkt weleens na de koffie-uurtjes. Anne en Ruth, lachend: „Als wij na het koffie drinken nog naar boven gaan om te leren, zijn de bewoners behoorlijk verbaasd. Voor hen is het dan bedtijd.”

Wil jij regelmatig het beste van jongerensite Puntuit (voor jongeren van 12 tot en met 25 jaar) op je smartphone ontvangen? Dat kan nu ook door je aan te melden bij de redactie via WhatsApp. Puntuit voegt je dan toe aan een lijst, waarna je af en toe een link naar een artikel –eentje die je gelezen/gezien moet hebben– krijgt toegestuurd.