Indrukwekkend. Zo typeren Alinda en Agnieta de mars van vorig jaar. Agnieta: „Het was zo groots, met enorm veel mensen.” Alinda vult aan: „Mensen van verschillende christelijke achtergronden. Maar iedereen stond er met hetzelfde doel. Heel mooi om te zien.” Agnieta: „Er heerste saamhorigheid. Het was mooi om samen te bidden en liederen te zingen.”
Waarom ze meelopen? Alinda: „Al bereik je politiek gezien niet direct wat, ik wil door mee te lopen een statement maken en laten zien dat er mensen zijn die tegen het afbreken van een zwangerschap zijn.” Agnieta: „Het ongeboren leven heeft zelf geen stem, daarom hebben we als christen de verantwoordelijkheid om toch een geluid te laten horen.”
Afblijven
Beide jongeren zijn overtuigd van het belang van bescherming van ongeboren kinderen. Alinda: „Ik geloof dat God al het leven heeft gemaakt. Ieder kind –hoe klein het ook is– heeft het recht om er te zijn en op deze aarde te komen. Als God iets begint moeten wij er als mens van afblijven. Ook als we het ongeboren leven niet goed genoeg vinden of het ouderschap ons praktisch niet uitkomt.” Agnieta kan zich daar helemaal in vinden. „Elk leven is waardevol omdat God het heeft geschapen. Hij is de Bron van al het leven.”
Abortus keuren de twee in alle omstandigheden af. „Hoewel ik snap dat er zware en moeilijke momenten of situaties kunnen zijn voor aanstaande moeders, kan ik toch niet met abortus instemmen. Abortus is het afbreken van een leven, terwijl je geen recht hebt om daar aan te zitten. Stel nu dat jij zelf dat baby’tje was geweest dat geaborteerd werd?” reageert Alinda.
„Het blijft een moeilijk onderwerp”, vindt Agnieta. „Ik denk dat mensen wanhopig kunnen zijn en geen andere uitweg meer zien. Toch gaat abortus om een leven dat je wegneemt. Woensdag verdiepte ik me nog even het onderwerp. Zo las ik dat abortusklinieken soms weinig informatie geven over hoe een abortus wordt uitgevoerd. Als zoiets meer bekendheid zou krijgen, verwacht ik dat mensen langer zouden nadenken voor ze het zouden doen.”
Hulp zoeken
Wat als er in hun eigen omgeving iemand een abortus overweegt? Agnieta zou proberen naast diegene te gaan staan. „Samen zou ik kijken naar wat de redenen zijn voor zo iemand om een abortus te overwegen. Als iemand bijvoorbeeld geen huis heeft of te weinig geld, dan moet je die oorzaak aanpakken. Vervolgens denk ik dat het goed is om samen professionele hulp te zoeken.”
„Ik zou erg schrikken als een kennis abortus wil plegen”, zegt Alinda. „Het lijkt me lastig als het onderwerp zo dichtbij komt. In ieder geval zou ik proberen in gesprek te gaan. Ik zou aangeven dat er andere oplossingen zijn. Abortus lijkt misschien een oplossing, maar is dat niet. Je kunt er van alles aan overhouden. Bijvoorbeeld psychische klachten.”
Egoïsme
Pro-life standpunten roepen soms felle reacties op. Alinda vindt dat heftig. „Het laat wel zien dat we leven in een geseculariseerd land, een land zonder God. Abortus is een vrouwenrecht, zo wordt gezegd. Iedereen probeert zijn of haar eigen leventje zo comfortabel mogelijk in te richten: het egoïsme van deze tijd.”
Agnieta hoorde vorig jaar de tegendemonstranten scanderen. „Dat vond ik moeilijk. Ze zijn er zo fel op tegen dat wij onze mening laten horen. Ik weet niet wat die mensen meegemaakt hebben. Misschien dat ze zelf een abortus hebben gedaan en dat ze diep in hun hart spijt hebben. Dan kan ik me voorstellen dat de Mars voor het Leven confronterend is. Er blijken dan zoveel mensen te zijn die zich –voor jouw gevoel– tegen je keren. Maar ik heb niets tegen die mensen, maar tegen abortus.”
Agnieta en Alinda kijken uit naar zaterdag. Alinda hoopt op een langer rondje dan vorig jaar. „Toen was het erg kort. Maar ik begreep dat hij nu weer wat langer wordt.” Agnieta: „Zaterdag kan ik echt iets doen. Ik laat mijn stem horen.” Figuurlijk dan. In stilte.
