Mooi om te lezen dat je zo betrokken bent op je vriendin en nadenkt over de reden waarom ze zich steeds meer terugtrekt en het contact tussen jullie minder wordt. Je beschrijft dat jullie het contact allebei leuk en gezellig vinden, maar dat jij het wel jammer vindt dat het contact steeds van jou uitgaat. Heb je haar dat wel eens verteld? Dat geldt ook voor je zorgen die je over haar hebt. Weet zij ervan of is ze zich van niets bewust?
Het feit dat ze zegt dat ze het heerlijk vindt om op haar kamer te lezen, lijk jij niet helemaal te vertrouwen, maar misschien ervaart zij dit echt niet als een probleem. De ene persoon heeft nou eenmaal meer behoefte aan sociaal contact dan de ander. Tegelijkertijd zijn de meeste mensen in mindere of meerdere mate wel gesteld op sociaal contact. De Heere heeft mensen in relatie tot elkaar geschapen. Voordat Eva geschapen was, voelde Adam immers ook een leegte? Dus als zij met niemand contact (meer) heeft, kun je je best afvragen hoe dat komt. Het is ook de vraag wat er zal gebeuren als jij geen initiatief meer neemt; zou ze dan helemaal geen sociaal contact meer hebben?
Je noemt ook dat ze nieuwe contacten ‘eng’ vindt; misschien zit het hem hierop vast. Doordat ze sociaal contact eng vindt is het voor haar makkelijker om thuis te blijven dan om contact aan te gaan. Angst voor contact noemen we ook wel sociale angst. Mensen met sociale angst zijn bang dat anderen hen kritisch zullen beoordelen of afwijzen en vermijden daarom sociale interactie, omdat dit veel spanning oproept. Voordat mensen hier iets aan willen gaan doen, moeten ze zelf eerst ook ervaren dat dit een probleem voor hen is. Bijvoorbeeld doordat ze depressief of geïsoleerd raken of omdat ze tijdens hun studie of werk ongewild toch in sociale situaties terecht komen, die hen veel spanning opleveren.
Wat kun jij hier nu aan doen? Ik zou allereerst met haar bespreekbaar maken dat je het gezellig vindt om met haar af te spreken, maar het jammer vindt dat het initiatief steeds van jou uitgaat. Hou het positief en zeg dat je het leuk zou vinden als zij jou ook eens zou vragen. Vervolgens kun je haar vertellen dat je je zorgen maakt over het feit dat ze zoveel op haar kamer zit en je bang bent dat ze geïsoleerd zal raken. Als je merkt dat ze dit niet (h)erkent, is het belangrijk om dit respecteren; misschien is het inderdaad geen probleem voor haar of is ze er nog niet aan toe om hier nu iets mee te doen. Voor iemand die iets (nog) niet als probleem ervaart, is ook geen reden om te willen veranderen. Denk bijvoorbeeld aan iemand die z’n hele leven rookt terwijl hij weet dat het slecht is, maar pas stopt met roken als longkanker wordt geconstateerd (en hij dus ervaart dat roken slecht is).
Het is belangrijk om je zorgen niet op een veroordelende of afwijzende manier te bespreken maar naast haar te gaan staan. Dat biedt de meeste ruimte om haar te helpen op het moment dat ze aangeeft dat sociale contacten inderdaad lastig voor haar zijn en ze dit ook als probleem ervaart. Je kunt haar dan helpen door met haar mee te gaan naar sociale situaties waar ze tegenop ziet. Of door het samen met haar ouders te gaan bespreken (misschien maken zij zich ook wel zorgen). Tenslotte zou je haar kunnen stimuleren om professionele hulp te zoeken.
Zit jij ook met een geloofsvraag? Laat het ons weten via info@puntuit.nl of stuur een appje naar 06-20601065.
