Eerst maar even over belijdenis-doen. Je geeft dan in de kerk een ja-woord. Dat doet me denken aan een ander ja-woord: die bij het huwelijk. Een man en vrouw beloven elkaar trouw. Moeten ze dat openbaar doen? Velen denken tegenwoordig van niet: je kunt ook ‘zomaar’ samenwonen. Maar dat is niet waar, want het huwelijk is (1) een verbond en (2) een publieke zaak. Zo is het ook met het dienen van de Heere. Met het doen van belijdenis (1) verbind je je levenslang aan de Heere en Zijn dienst, en (2) daar zijn anderen getuige van.
Is een openbaar ja-woord genoeg? Nee, als je trouwt, zeg je ook niet alleen uitwendig ja, maar er is liefde in het hart. Ga je van de ene op de andere dag trouwen? Nee, je hebt eerst verkering, een periode om naar elkaar toe te groeien én om je af te vragen of je wel echt bij elkaar hoort. Zo is het ook met de belijdeniscatechisatie. Dat is een tijd om meer te leren over de Heere, én om je de eerlijke vraag te stellen of je wel ja kunt zeggen. Dus ook al weet je nu nog niet of je al belijdenis kunt doen, je kunt al wel belijdeniscatechisatie volgen. Met het gebed of de Heere Zijn zegen wil geven.
Maar wanneer kun je er aan beginnen? Weer het voorbeeld van verkering. Wanneer ben je daaraan toe? Als je een bepaalde verantwoordelijkheid aan kunt, en serieus overweegt of je met die jongen of dat meisje wilt gaan trouwen.
Zou je verkering zo lang mogelijk willen uitstellen? Alleen als je eerst nog vrij wilt blijven, of als trouwen voor jou een onmogelijkheid is. Maar zo is het bij de dienst van de Heere niet! Iedereen is voor de Heere ongeschikt, en juist daarom (vanuit Christus, door Zijn Geest) kan Hij iedereen geschikt maken! En niemand is vrij om het uit te stellen om nog zijn eigen leven te leiden.
Denk ten slotte hier eens over na: maak je al belangrijke eigen keuzes? Verkering, een studie, een baan, op kamers: je hebt misschien wel tegen je ouders gezegd dat je daar nu oud genoeg voor bent. Wat zou het dan erg zijn als je deze verantwoordelijkheid geestelijk nog niet wilt nemen! En wat een gemis ook. Want wat is er beter dan om met God te leven en te leren wat dat inhoudt? Ik zou daarom zeggen: zoek niet wanneer je zo ver bent, maar hoe je zo ver kunt komen. En aarzel dan niet, want iets beters dan om (meer) de Heere te leren kennen is er niet.
