Laat ik mogen beginnen met een uitspraak die misschien wat mysterieus overkomt, maar wel een diepe lading heeft: „Getuig van de Heere Jezus, desnoods met woorden.” Zou dat niet heel mooi zijn? Dat je het geloof niet per se „ter sprake” hoeft te brengen, omdat je leven voor zich spreekt. Een zichtbaar getuigenis van wat het betekent om de Heere Jezus te kennen, op Hem te vertrouwen en Hem te volgen.
Vervolgens zijn er trouwens duizend momenten te bedenken waarop je in onze tijd het geloof wel degelijk ”met zoveel woorden” belijden kunt. Hoeveel gespreksonderwerpen zijn er niet te noemen waarover een christen anders denkt dan de gemiddelde Nederlander? Van koopzondagen tot sportverdwazing. Van seks vóór of buiten het huwelijk tot alternatieve relaties. Van abortus tot euthanasie. Van de muziek op je iPod tot de filter op je internetverbinding. En zo zijn er talloze dingen te noemen. Zo veel dat het eigenlijk vreemd zou zijn als je een halfuur met een christen zou praten en er niet zoiets ter sprake zou komen…
Ik wil vooral één ding onderstrepen dat in het gesprek met buitenkerkelijken heel belangrijk is. Daarbij denk ik aan een detail van de plaat die je vroeger in veel christelijke huizen kon zien hangen: die van de brede en de smalle weg. Ik herinner mij dat op het pleintje voor de wijde en de enge poort een man stond die er kennelijk op uit was de voorbijgangers door de enge poort te laten gaan. Daarmee zal wel een dominee of evangelist bedoeld zijn; zo zag hij er in elk geval uit.
Nu is er op die plaat van de brede en de smalle weg al heel wat kritiek gegeven. Soms overdreven, maar soms ook wel terecht. Nu, wat die evangelist betreft heb ik een kritische opmerking. En dat gaat over de plaats waar hij op de plaat te vinden is. Hij roept anderen op om door de enge poort te staan… en intussen staat hij er zelf ook nog buiten! Zou zijn boodschap niet aan kracht gewonnen hebben als hij mensen vanuit of vanachter de enge poort zou hebben toegeroepen: „Mensen, kom toch ook hier! Het is zo goed om op het smalle pad te zijn!”
Misschien vind je mijn kritiek wat vergezocht. Of begrijp je wat ik ermee wil zeggen? Waarom gaat er zo weinig van ons als reformatorische gezindte uit? Zou het mede komen doordat er zo veel ”buiten de enge poort” getuigd wordt? Dat er wel getuigd wordt, terwijl men zelf nog niet van harte voor de Heere gevallen is? En dat er wel gewaarschuwd wordt, terwijl men zelf nog geen toevlucht heeft gevonden bij het kruis van Golgotha?
Ik geloof dat er geen beter evangelisatiemiddel is dan wanneer je met je hart, je mond én je leven kunt zeggen: „Kom ga met ons en doe als wij. God in Christus is het zo eeuwig waard! En als het voor mij kon, kan het voor jou ook…” Wie dat mist, mag het vandaag nog vragen. En wie dat vraagt, zal het zeker ontvangen. Lees het opschrift van de enge poort maar (Luk. 11:9).
Zit jij ook met een geloofsvraag? Laat het ons weten via info@puntuit.nl of stuur een appje naar 06-20601065.
