Subthema 'Christenleven'

Een tijd geleden ging ik weinig weg. Ik verlangde er meer naar om de Bijbel te onderzoeken en goede boeken te lezen. Het gevolg was dat ik best eenzaam was. Nu onderhoud ik meer sociale contacten en zoek samen met anderen verantwoorde ontspanning. En toch! Ik houd er een knagend geweten aan over. Ik kan toch niet God en de wereld beide dienen? Ook moet ik mijn tijd toch uitkopen?

Waarom mag je niet meedoen met een loterij? Er is veel wat tegen loterij pleit. Zeker als je bereid bent er als christen naar te kijken. Kenmerkend voor het denken van een christen is onder andere: Hij hecht weinig waarde aan het bezit van geld en goed, omdat Gods genadegaven en de eeuwige zaligheid oneindig veel meer waard zijn (Matth. 6:19-34). Hij is in Christus zelfs erfgenaam van de hele wereld! (1 Kor. 3:21-23.)

In een boekje over occultisme las ik dat homeopathie, acupunctuur en voetreflexzonemassage vormen zijn van occulte handelingen waarmee we ons niet mogen inlaten. Zowel met het eerste als met het laatste heb ik ervaring en het tweede overweeg ik. Ik zag hier absoluut geen kwaad in, maar kan geen antwoord vinden waarom we met deze dingen de duivel in hart en huis halen.

Een vriendin van mij vindt het egoïstisch om kinderen „op de wereld te zetten.” Ze zegt: 1) De wereld is tegenwoordig zo hard en koud. 2) Er worden weinig mensen meer bekeerd. 3) Kinderen hebben al erfzonde. 4) Het ”vermenigvuldigt u” geldt niet meer, want de aarde is al overvol.

In de Bijbel gaat het vaak over zachtmoedigen. Wanneer ben je echt zachtmoedig? Heb je dan een lief en zacht karakter of wordt hier iets wezenlijkers bedoeld?

Ik heb een vraag over (christelijke) matigheid. Ik weet niet wanneer je iets leuks voor jezelf doet of wanneer je overmatig bent, bijvoorbeeld wanneer je nieuwe kleren koopt terwijl je nog goede hebt. Maar kijk naar Salomo: hij heeft van God rijkdom gekregen en leefde niet matig. En als we ons moeten meten aan de eerste christengemeenten die hun goederen verkochten en uitdeelden aan de armen, hoe zit dat dan met de „refowereld” (die ik best materialistisch vind)?

Waar zijn in Nederland de mensen op wie je jaloers kunt worden omdat ze een levende relatie met God hebben?