Het is terecht dat je ongerust bent. Het gaat bergafwaarts met je luisteren naar de Heere (Bijbellezen) en je spreken tot de Heere (bidden). Als we in het alledaagse leven niet meer goed naar elkaar luisteren en elkaar oppervlakkig spreken, gaat het niet goed. Veel erger is de sleur waarover je schrijft. Want zo onteren we de Heere. Hij is het waard dat we met volle aandacht naar Hem luisteren en met diepe eerbied tot Hem bidden. Hij heeft ons geschapen om in een liefdevolle omgang met Hem te leven. Helaas is die omgang door onze zonde verbroken toen we in Adam van God afvielen.
Het probleem zit mogelijk veel dieper dan je denkt. Hoe diep? We zijn van nature geneigd God en de naaste te haten. We ontvluchten de Heere, net als Adam. Geloof je dat dit de oorzaak is dat het bergafwaarts gaat? Stap hier niet overheen. Anders zou je met wat lapmiddelen uit de sleur kunnen komen, en ben je weer tevreden. Maar daarmee is het probleem niet opgelost. De sleur is schuld. Het is zover bergafwaarts gegaan dat we verloren liggen en de Heilige Geest nodig hebben.
Daar groeit een kind van God nooit bovenuit. Denk maar aan het slot van de lange Psalm 119. De dichter bidt in vers 175: „Laat mijn ziel leven en zij zal U loven en laat Uw rechten mij helpen.”
Er zit ook een praktische kant aan je vraag. De Heere werkt door de genademiddelen en legt ook een verantwoordelijkheid op ons. Zowel Bijbellezen als bidden vraagt tijd, rust en concentratie. Bijbellezen is iets anders dan een ”Bijbeltekst van de dag” op je telefoon checken. Dat is te vluchtig, te versnipperd. Lees je Bijbel dag voor dag en hoofdstuk voor hoofdstuk.
Rust en concentratie hangen samen. Kijk als je ’s ochtend wakker wordt niet eerst op je telefoon, maar lees eerst het Woord van de Heere. Kom ’s avonds eerst tot rust, zet je telefoon op stil, en pak dan je Bijbel en ga lezen.
Tenslotte, het beste medicijn tegen sleur is liefde tot de Heere en smaak in Zijn Woord, zoals dat staat in Jeremia 15 vers 16. Dit wil de Heere ook nu nog uit genade om Christus’ wil schenken.