Subthema 'Bekering'

Ik weet dat ik bekeerd moet worden. In de preek hoor ik: Wanneer de Heere een zondaar stilzet, komt hij erachter hoe groot zijn zonden en ellenden zijn. Wat moet ik doen om mijn schuld te leren zien?

Ik vind het best moeilijk. Ik weet dat het Kerst moet worden in mijn hart. Maar van alle kanten word je hier vandaan getrokken. Hoe moet ik de kerstdagen op een goede manier invullen?

Ik besef dat de Heere door de preek werkt. Maar hoe zorg ik ervoor dat de preek echt mijn hart bereikt? Ik kan mijn aandacht er vaak niet goed bijhouden.

Ik begrijp de uitdrukking 'Adam niet geleerd, Christus niet begeerd' niet zo goed. Zou u die voor mij kunnen uitleggen?

In de lijdenstijd hoorde ik onder andere preken over de moordenaar aan het kruis: iemand die op het allerlaatste moment tot geloof is gekomen. Maar deze moordenaar had intussen geen tijd meer om God te dienen. Kan dat dus: waar geloof hebben zonder vrucht te dragen?

Wordt er in onze kerken niet veel te moeilijk gedaan over bekering? God kan toch zomaar iemand in het hart grijpen? Dan ben je daarmee een kind van God. Doen we niet te ingewikkeld?

Wanneer verachten we de dag der kleine dingen?

Ik ben, na tegenslagen in mijn leven, de Bijbel echt gaan lezen en Hem gaan zoeken. Dit deed ik vroeger niet oprecht. Maar ik heb zo'n last van mijn eigen aardse (verkeerde) gedachten en ongeloof dat ik bang ben dat God mij daarom niet verhoort. Maar Hij zegt wel tegen mij: 'Bekeert u.' Dat lijkt voor mij zo onmogelijk.

Wanneer verachten we de dag der kleine dingen? In de Bijbel staat dat je dat niet mag doen, maar wanneer doe je dat dan?

Ik hoor de laatste tijd zo veel roepstemmen van God. Wreed onrecht in de wereld, ziekte, sterven, persoonlijk lijden, dringende en liefdevolle woorden in de Bijbel. Daarbij wordt het me steeds duidelijker hoe tijdelijk dit leven is. Maar is dit wel een goed motief om God te zoeken?