Voorzichtig wil ik proberen iets over je vraag te zeggen. Het gaat over je lieve zus, dat ligt dus teer. Er kunnen indringende vragen opborrelen over ernstig gehandicapten. Als ze nu eens wonen in een (te)huis waar ze nooit in aanraking komen met het Woord van God? We kunnen ons hulpeloos voelen als we geen antwoord weten of als het antwoord tegen ons gevoel ingaat.
Het gaat toch tegen ons gevoel in als een ernstig verstandelijk gehandicapte verloren zou gaan? We kunnen een broer hebben die nooit een kwaad woord heeft gesproken, omdat hij niet kon spreken. Nooit heeft hij gestolen, omdat hij zijn handen niet eens kon bewegen. Nooit was hij kritisch ten opzichte van de Bijbel of de prediking, omdat hij niet het verstandelijk niveau had om het te begrijpen. Kan zo iemand verloren gaan? Hoe moeilijk is het om te aanvaarden dat ook hij door de erfzonde verloren ligt. Dit oordeel slaat een gehandicapte niet over (Rom. 5:12). Met onze Nederlandse Geloofsbelijdenis erkennen we dat de erfzonde alleen al zo gruwelijk is voor God dat God alle mensen om die reden kan verdoemen (NGB 15). Wat een aangrijpende waarheid.
Misschien wordt je vraag nu nog wel dringender. Kan mijn zus, als ze van nature ook verloren ligt, zalig worden? Ik stel ook een vraag: is er bij de Heere iets te wonderlijk? Maar ze kan niet bidden, zeg je. Wij zijn gebonden aan de middelen van de prediking, Bijbellezen, gebed. Maar de Heere kan ook zondaren bekeren zonder deze middelen (1 Kon. 14:12-13). Hij is zo groot, wijs, machtig en genadig.
In de Bijbel lees ik dat de Heere Zich in het bijzonder ontfermt over het „dwaze der wereld”, over het zwakke, het onedele, over het verachte en over hetgeen niets is (1 Kor. 1:27-28). Bij niet één bedrijf zullen ze aangenomen worden, maar voor de Heere is het niet te min om hen tot Zijn kind aan te nemen.
Als God Zijn genade in een gehandicapte verheerlijkt, zal de vrucht juichen tot Zijn eer. Het is vaker gebeurd dat de Heere dat laat merken. Soms door het gedrag van een gehandicapte, soms door een paar woorden die ze tot ieders verbazing uitspraken. Meermalen gaf de Heere getuigenis aan Zijn kinderen over de eeuwige zaligheid van een ernstig gehandicapte.
Ten slotte een herinnering. Twintig jaar geleden zongen we met een groep gehandicapten psalmen in een kerk. Sommigen konden niet meezingen, anderen konden maar heel moeizaam lopen. Psalm 87:4 en 5 waren aan de beurt. Toen gaf de Heere een indruk dat dit ook zal gelden van die gehandicapten die Hij liefheeft met een eeuwige liefde. Wat zijn ze dan gelukkig.
Maar, zullen zij ons, die het zo goed weten, dan voorgaan in het Koninkrijk der hemelen?
Zit jij ook met een geloofsvraag? Laat het ons weten via info@puntuit.nl of stuur een appje naar 06-20601065.
