Jarco: „Ik werk in een omgeving waarin de Bijbel onbekend is. In onze seculiere samenleving hebben we God niet meer nodig. In een land als Ghana leven mensen vaak heel afhankelijk. Wij hebben alles en de mens staat in het middelpunt. Dat merk ik ook op mijn werk. En hoe breng ik dan de Bijbel ter sprake? Hoe leef ik het voor?

Ik kreeg ook nogal wat vragen op onze wandeling over het lezen van Gods Woord. Wat is het belangrijk om Gods Woord te openen. Het is het middel dat de Heere wil gebruiken om mensen te bekeren. Je moet je bekeren en toch kun je het niet. Dat vind ik best moeilijk. Met de dominee sprak ik daar over. Dan denk je: Het is maar goed dat wij het niet kunnen. We denken zo snel dat wij de zaligheid moeten verdienen, maar er kan van ons niet bij.”

Ds. Sonnevelt: „Het gesprek werd gaandeweg persoonlijker. Jarco weet dat er een uitverkiezing is. Gelukkig maar, anders zou niemand zalig kunnen worden. Maar het betekent ook dat je de zaak niet zelf onder controle hebt. Daar liep hij tegenaan. Indrukken gaan soms weer over. Soms ben je bang dat je aan het verharden bent. Samen dachten we na over het Woord van God en de kracht daarvan. Door dat Woord doet de Heere ook vandaag nog wonderen. Door het onmogelijke heen. Alleen dat geeft hoop.”

Jarco: „Blijf daarom de Bijbel lezen. Kom onder Zijn Woord, lees bewust je Bijbel en vraag om het licht van de Heilige Geest. Ga op je knieën en sta niet te snel op!”


Een uitgebreid ”Blokje om” vind je in het JBGG-jongerenblad Daniël, nr. 11.