Zaterdagmorgen om kwart voor 6 begon de lange reis naar Liwonde, waar het nationaal wildpark is gelegen. Om half 10 kwamen we daar aan met de bus en een auto vol bagage. Eindelijk hadden we daar weer eens WiFi, na twee weken zonder geleefd te hebben.

We stapten in een bootje om de oversteek te maken. Na een lekkere kop koffie gingen we op landsafari. Vanuit de open auto hadden we goed zicht op olifanten, nijlpaarden, everzwijnen, impala’s, krokodillen, apen. We hadden goede chauffeurs die ons dicht bij de olifanten brachten. Oei wat voel je je dan klein naast zo’n groot beest. We vervolgden onze tocht met een bootsafari, van waaruit we de dieren van een andere kant bekeken. We hadden het geluk dat de olifanten juist allemaal het water opzochten en we daar een hele kudde aantroffen van zo’n 50 tot 60 olifanten. Dit is het mooie deel van Afrika naast alle armoede die we onderweg gezien hebben.

Na een lange, hobbelige rit kwamen eindelijk om 8 uur aan bij de Fat Monkeys Lodge. Het was inmiddels al donker geworden, dus weinig te zien van hoe mooi het daar wel was. Maar toen we ’s morgens om half 6 wakker werden van de vissersbootjes en naar buiten keken zagen we een prachtig zonovergoten meer en was de lange reis weer vergeten.

Zondag gingen we naar de kerk hier in de buurt. Toen wij netjes om 9 uur op de betonnen bankjes zaten was de kerk nog bijna leeg. Maar na verloop van tijd werd die steeds voller. Na alle nieuwtjes en ceremonies begon om 11 uur eindelijk de preek. Pas om half 1 konden we onze benen weer strekken. De vrouwen en mannen zitten hier nog gescheiden, maar dat hadden wij niet door toen de kerk nog haast leeg was. Op een gegeven moment zagen we dat de vrouwen in onze groep tussen de mannen zaten en een aantal van onze mannen juist tussen de vrouwen zaten.

We mochten als gasten ook een psalm zingen voor in de kerk. We beginnen als groep al een echt koor te vormen.

We kregen hier een echt vakantiegevoel: zonnen aan het strand, varen in een kano, uit eten. Van alle kanten kwamen verkopers op ons af om hun waar aan te prijzen. Hello my friend, I will make a good price for you! En zie dan maar weer van ze af te komen. We hebben allemaal inmiddels aardig wat vaardigheden opgedaan in afdingen en het lukte velen van ons om op de helft van de inzetprijs uit te komen. Gijsbert kreeg het zelfs voor elkaar zijn zwembroek te ruilen voor twee Afrikaanse schilderijen! Een drietal dames lieten hun haar invlechten. Om half 7 ’s morgens kwamen er drie vrouwen om het haar te vlechten. Na een lange zit en een beurse hoofdhuid was het geklaard. En het resultaat kan volgens hen drie maanden zo blijven zitten, maar ze zijn hier niet gewent aan ons gladde Hollandse haar.

Met twee boten gingen we het meer op om naar het eiland te varen waar we vanaf de rotsen konden gaan zwemmen in het meer. Onderweg werden er dode vissen in het water gegooid voor de zeearenden, die pijlsnel naar beneden kwamen om de vis te pakken te krijgen. Prachtig gezicht en een hele sport om daar een goede foto van te maken.

Op de rotsen maakten de Malawiërs ons eten klaar op een vuurtje. Zoals gebruikelijk rijst met kip of vis en saus. De vis lag op de heenweg op het dakje van de boot te drogen. Na het snorkelen en zwemmen smaakt alles je goed…!

We zien hier in de omgeving nog veel van de zendeling Livingstone, die hier een periode gewoond heeft, we hebben de graven van zijn twee vrienden bezocht. In Blantyre hebben we de kerk vluchtig gezien die hijzelf heeft laten bouwen.

Dinsdag moesten we echt weer terug, want ja het werk is nog niet af. Dus nog maar weer een paar dagen volop aan de slag voor de lange terugreis weer gaat beginnen.

Foto 1: Groepsfoto

Foto 2: Op landsafari

Foto 3: Een krokodil

Foto 4: Een nijlpaard

Foto 5: Olifanten vanuit de boot

Foto 6: Ons onderkomen The Fat Monkeys lodge.

Foto 7: Bij de kapper haren vlechten

Foto 8: Zonsondergang

Foto 9: De plaatselijke Mac Donalds