Hij pakt wat tabak en rolt dat in een vloeitje. Vervolgens verdwijnt het achter zijn bovenlip. Het is een vorm van pruimtabak die in Scandinavië ”snus” genoemd wordt.

Styrkár is geboren in het IJslandse Hafnarfjörður, een plaats vlak bij hoofdstad Reykjavik. Tot zijn zestiende ging hij daar naar school. De laatste jaren van zijn schooltijd leek het de verkeerde kant op te gaan. „Ik was veertien toen ik begon met het gebruiken van drugs. Dat heb ik tot mijn zestiende gedaan. Daarna ben ik ermee gestopt, want drugs zijn ongezond en het is geen goede levensstijl.”

Tegenwoordig werkt Styrkár bij een autoverhuurbedrijf in Hafnarfjörður. Studeren heeft hij nog niet gedaan, hoewel het schoolsysteem in IJsland prima is. Het collegegeld voor hogescholen en universiteiten is vergelijkbaar met het collegegeld in Nederland. Het lager onderwijs is gratis.
Styrkár heeft al wel een studie op het oog. Binnenkort start zijn kerk een nieuw seminar. „De komende twee jaar ga ik theologie studeren. Daarna wil ik gaan preken in mijn kerk, de Loftstofan Baptist Church.”

Water
Hij loopt nog eens naar de koffietap en met een paar ferme pushbewegingen stroomt zijn mok weer vol. „Veel jongeren vertrekken naar Noorwegen. Ik zou ook wel willen, maar het is een duur land.”

Ook zou hij IJsland missen als hij zou vertrekken. Zijn vrienden en familie natuurlijk. Maar ook het drinkwater bijvoorbeeld. „Dat is waarschijnlijk het beste van de wereld. Op mijn tiende ben ik eens in Spanje geweest en dronk ik daar kraanwater. Het was misschien wel het smerigste wat ik ooit geproefd heb. Ik wist niet dat je het kraanwater daar niet kunt drinken.”

Zijn land heeft meer bijzonderheden. Zo is er in IJsland rond deze tijd van het jaar geen nacht. In de winter blijft het juist de hele dag donker. „Dan doen we dezelfde dingen als in de zomer. De winkels zijn gewoon open, we spelen alleen geen buitensporten.”

Het gebrek aan licht in de winter maakt dat veel inwoners psychische klachten krijgen. „Veel mensen zijn dan depressief; ongeveer 40 procent van de inwoners. Ik niet. Mij maakt het gebrek aan daglicht niet echt uit, ik ben nog jong en ik heb geleerd om er niet te veel over na te denken.”

Ook het IJslandse klimaat maakt het er voor de bewoners niet gemakkelijk op. En niet alleen vanwege de kou. „In IJsland weet je nooit wat het weer wordt, het kan in drie uur omslaan.”

Sport
IJsland telt ruim 300.000 inwoners. Op sportief gebied stelt het daarom weinig voor. Toch doen veel IJslanders aan sport. „De belangrijkste sporten zijn handbal en voetbal, zelf heb ik ook handbal gespeeld. Ik ben ermee gestopt toen er een vorkheftruck over mijn been reed en ik niet meer kon spelen. Na de zomer wil ik gaan trainen in vechtsporten, bijvoorbeeld jiujitsu. Ik houd van vechtsporten omdat die bij mijn lichaamsbouw passen.”

Styrkár kijkt op zijn horloge en schuift wat heen en weer op zijn stoel. Het is tijd om weer aan de slag te gaan. „Ik werk bij een autoverhuurbedrijf en het is er erg druk, want er zijn nu veel toeristen in Reykjavik. Ook Nederlanders. Het valt me op dat die altijd kalm zijn. Ik zou best een keer naar Nederland willen gaan.”

Zijn plannen zijn zelfs nog groter dan dat. Het liefst zou hij de hele wereld over reizen om het Evangelie te verspreiden, zegt hij. Maar voorlopig komt het daar niet van. „Er is op IJsland veel behoefte aan prediking. Daarom blijf ik hier.”

Journalistiekstudenten van de Christelijke Hogeschool Ede zijn in juni op mediareis geweest naar verschillende landen. Zij schrijven deze zomer elke week een portret van een jongere uit het land dat ze bezocht hebben. Klik hier voor het dossier.