Jaan studeert politicologie aan de oudste universiteit van de Indiase hoofdstad New Delhi. Hij heeft net zijn tweede jaar afgerond en hoopt volgend jaar af te studeren.
De druk op Indiase studenten is hoog. „Studeren is een luxe. Veel jongeren kunnen niet naar school, omdat hun ouders dat niet kunnen betalen of omdat ze niet voldoen aan de hoge toelatingseisen."
Jaan komt uit een arm gezin met vijf kinderen. Zijn oudere zus is al jong overleden en zijn oudste broer wordt sinds jaren vermist. Als kind verhuisde hij naar New Delhi en kwam daar in een sloppenwijk te wonen. Zijn ouders konden niet voor hem zorgen, waardoor hij op straat moest leven.
Kindertehuis
Als kleine jongen leerde Jaan spulletjes te verkopen en zo een paar roepies per dag te verdienen om eten te kopen. Elke dag moest hij op zoek naar schoon drinkwater en een veilige slaapplek. „Ik ging al snel verdovende middelen gebruiken om even te ontsnappen aan de werkelijkheid."
Na twee jaar op straat te hebben geleefd, kwam Jaan in contact met een paar vrijwilligers van een hulporganisatie in New Delhi. Die mensen gaven hem eten en probeerden een band met hem op te bouwen. Hoewel Jaan hen in eerste instantie wantrouwde, volgde hij hen uiteindelijk naar een kindertehuis in de Indiase hoofdstad. Hij woonde hier een paar jaar en kreeg voor het eerst de kans om basisonderwijs te volgen.
„Elke avond verplichtte ik mezelf om Engelse boeken te lezen en Engels tegen mezelf te praten in de spiegel. Ik moest en zou Engels leren", vertelt hij lachend. Jaan had een grote achterstand op school en moest veel inhalen. „Gelukkig kreeg ik veel hulp in het kindertehuis. In een paar jaar tijd leerde ik vloeiend Hindi, Engels en Frans te spreken en schrijven."
Twee jaar geleden werd hij toegelaten tot de universiteit. Zijn studie wordt betaald door een sponsor. „In mijn eerste jaar was ik erg onzeker. Ik snapte niks van het schoolsysteem en vond het moeilijk om vriendschappen aan te gaan."
Inmiddels heeft Jaan zijn draai gevonden en haalt hij goede cijfers. Toch vindt hij het studentenleven zwaar. „Omdat niet iedereen de kans krijgt om te studeren, wordt er extra veel verwacht van de mensen die dat wel kunnen."
Indiase studenten wringen zich in allerlei bochten om te voorkomen dat ze slecht scoren. Het komt regelmatig voor dat er spiekbriefjes meegenomen worden tijdens een examen. De surveillerende docent ziet dat door de vingers, als hij er maar een flinke smak geld voor krijgt. De prestatiedruk ligt zelfs zo hoog dat jaarlijks zo’n 7000 studenten zelfmoord plegen rond de examenperiode in april. Toekomst
Na zijn studie wacht Jaan een betere toekomst. Maar het verleden laat hem niet los. Jaan: „Ik heb het gevoel dat ik voor mijn familie moet zorgen, want zij wonen nog altijd in de sloppenwijk. Aan mijn vader heb ik een groot geldbedrag gegeven dat ik bij elkaar had gespaard met verschillende bijbaantjes, zodat hij zijn eigen fietsenzaakje kon beginnen. Toch blijft het pijnlijk om door mijn oude wijk te lopen en al die kinderen te zien die niet zo’n kans als ik hebben gekregen." Jaan hoopt na zijn studie een goede baan te vinden en iets voor zijn land en familie te kunnen betekenen. „Ik ben de mensen die mij geholpen hebben enorm dankbaar voor de kans die ik gekregen heb."
V.l.n.r op de foto. Bernhard Vreugdenhil, Evita Bloemheuvel, Joost Driessen en Marieke de Man.
Journalistiekstudenten van de Christelijke Hogeschool Ede zijn in juni op mediareis geweest naar verschillende landen. Zij schrijven deze zomer elke week een portret van een jongere uit het land dat ze bezocht hebben. Klik hier voor het dossier.
