We hebben vooral buiten geklust, om ervoor te zorgen dat het met de afwatering op het terrein goedkomt. Want Slowakije heeft veel bergen en in de winter kan er veel regen en smeltwater van de bergen komen. Daarnaast hebben we een aantal workshops georganiseerd voor de kinderen zoals fotografie en fit-style oefeningen voor meiden.
Maar uiteraard willen ook iets van Slowakije zien. Dus huren we een buschauffeur in en gaan op weg naar een rivier in de buurt. De kano’s liggen al klaar, en na een degelijke uitleg van de instructeur gaan we op weg. Dik genieten! Twee kano’s bedachten dat het wel leuk zou zijn om twee kano’s aan elkaar vast te binden, en maken er een vierpersoonskano van, wat uiteraard uitloopt in het omslaan van beide kano’s. Een andere groep kano’s heeft zowaar een heuse reddingsactie uit kunnen voeren. Naast onze Nederlandse groep gaat er nog een Slowaakse moeder en zoon kanoën, terwijl zij beiden niet konden kanoën noch zwemmen. Nadat ze binnen vijf minuten tijd vijf keer waren omgeslagen en een spoedcursus van ons ook niet heeft geholpen, wordt er besloten om te wisselen van personen per boot. Een Nederlander bij de Slowaakse vrouw en de andere Slowaak bij ons in de boot. We kwamen veel te laat terug, maar avonturen hebben we zeker beleefd.
Na het kanoën is het tijd voor lekker eten, wat we in een restaurant gaan doen. Kip, patat, salades, het smaakte allemaal lekker. Doordat een aantal mensen spullen waren verloren tijdens het kanoën, waren er onder andere een identiteitskaart kwijt en liep er iemand op blote voeten in het restaurant. Hondsmoe zijn we teruggekomen, en ook de volgende dag begint iedereen op zijn dooie akkertje.
Er worden workshops gegeven: fotografie en fit-style, waarbij er leuke contactmomentjes zijn met de kinderen. Het klussen wordt min of meer afgerond, en ‘s middags creëren we een team-building momentje met ons als Nederlanders door met zijn allen een mini-volleybal toernooitje te organiseren. Hoewel de bal meer gemist wordt dan dat we hem raken, is iedereen wel op een bepaalde manier fanatiek, en zit de sfeer er lekker in. Dit hadden we even nodig, iedereen is zijn moeheid vergeten, en de rest van de middag en avond zijn we weer gefocust op waarom we er zijn.
Helaas nog maar één dag om ons in te zetten voor het kamphuis, wat waarschijnlijk een intensieve dag gaat worden, met afronding en afscheid.
Neline Hogendoorn (21) uit Bennekom verblijft een week in Borda (Slowakije) om ondersteuning te bieden in een kamphuis voor kinderen. Dit is haar derde blog. Dit waren haar eerste en tweede blog.
