Omdat Stephan tot gisteren nog geen cadeau had gekocht, besloten we naar de winkels te gaan en dit te combineren met een lunch buitenshuis. Het winkelcentrum van Woking bestaat uit drie verdiepingen en de begane grond staat helemaal in het teken van eten en wordt daarom the food court genoemd. We haalden onze maaltijd bij drie verschillende eettentjes en tijdens het eten dacht Stephan na over wat voor cadeau hij wilde kopen. Het liefst een boot in een fles, maar dat was bij geen enkele winkel te vinden, dus zijn het visstoeltjes geworden.
Toen we weer thuis waren ging Edward verder met zijn cursus programmeren en Stephan wilde graag, samen met mij, iets bakken voor het verjaardagsfeest van zijn vader. Dat kwam mooi uit, want ik had wat spullen meegenomen om brownies te maken. We hebben waarschijnlijk de juiste hoeveelheden gebruikt, want de weegschaal stond ingesteld op ounces en niet op gram.
Terwijl de brownies in de oven stonden, ging Stephan zijn verjaardagskaart schrijven. Hij vroeg heel lief of hij een van mijn handletterpennen mocht lenen, want hij wilde graag mooie letters maken voor zijn vader. Omdat hij linkshandig is, ging het wat lastiger, maar het resultaat mag er zijn. Toen hij ermee klaar was, was het tijd om de brownies uit de oven te halen. Dat ging goed, zoals je op de foto kunt zien.
Het rook heerlijk in de keuken, dus hopelijk zit het met de smaak ook goed. Vanavond gaan we ze proeven, dus in een volgend blog kan ik je vertellen of de brownies gelukt zijn.
Mirjam Schippers (25) is één van de tien jongeren die deze zomer vloggen en bloggen over hun vakantie voor Puntuit. Mirjam komt uit Barneveld en werkt voor het vijfde jaar au pair in hetzelfde gezin in Engeland. Dit is haar tweede blog. De eerste lees je hier.
