Het pand was niet opvallend of onderscheidend. Voor het kleine huisje zit een oude man en in de winkel zijn een aantal klanten. We passen met onze groep van vijf mensen nauwelijks in het kleine winkeltje. Ik zie een vrouw met een klein meisje achter een computer zitten.
Met een brede glimlach en in een knalroze jurk verschijnt de eigenaresse in de winkel. Alles aan haar is sierlijk. In rap Spaans heet ze ons van harte welkom en stelt ze zich voor als Jessica. Met trots kijkt ze even haar winkeltje door. Langzaamaan komen onze vragen op gang. Welke opleiding heeft ze gedaan? Hoe kwam ze aan startkapitaal en hoe heeft ze deze prestatie voor elkaar gekregen? Geduldig doet ze aan ons haar verhaal.
Jessica heeft een cursus gehad op de school waar wij ons deze drie weken voor inzetten. Die school wordt ondersteund door Woord en Daad. Woord en Daad werkt samen met partnerorganisatie Conviventia. Ze volgde een jaar lang lessen en heeft in die tijd genoeg kennis opgedaan om een eigen bedrijf te starten. Dat deed ze niet met het microkrediet dat Woord en Daad verschaft. Jessica kreeg de kans om een lening te krijgen van de Colombiaanse bank en dat is niet vanzelfsprekend. We prijzen haar om haar werk en de glimlach wordt breder. Vol blijdschap dankt ze God voor alles wat Hij heeft gedaan.
Deze Colombiaanse Jessica geeft hoop voor het land. Het geeft een hoopvol verhaal om mee terug te nemen naar Nederland en een succesverhaal om door te blijven gaan met het werk wat Woord en Daad doet. Het is fascinerend om te zien hoe deze vrouw een toekomst geeft aan haar dochter, hoe ze een goed voorbeeld is voor anderen en Nederlanders nieuwe inzichten geeft. We sluiten ons bezoek af en krijgen daarmee nog een liefdevolle wens mee: Dios te bediga ( God bless you).
Ilse Brandemann (19) uit Lisse werkt in Colombia met 25 andere jongeren. Ze renoveert een school en doet kinderwerk. De reis is georganiseerd door World Servants en Woord en Daad. Dit is haar derde blog. Dit zijn haar eerste en tweede verhaal.
