De afgelopen weken was Colombia ons thuis. Drie weken is genoeg om de cultuur te proeven, maar te weinig om te begrijpen wat erachter zit. Drie weken is voldoende voor een impressie, een kijkje in dit bijzondere land. Drie weken vol bouwen, werken, lachen, bezoeken, meeleven, doen en helpen. Het waren drie prachtige weken.
Als groep hebben we veel geleerd van een land dat compleet anders is in vergelijking met Nederland. We leerden het land beter kennen. Het eten, het klimaat, de taal en de mentaliteit. We hebben geleerd dat geld niet gelukkig hoeft te maken. We voelden ons verbonden door de gastvrijheid en de openheid. En we hebben gezien hoe God hier werkt en hoe de christenen in Colombia zich inzetten met woord en daad.
Vandaag is de dag dat we dit mooie land weer verlaten. Onze tas gevuld met spullen, geld en paspoort in ons hand, op weg naar een welvarend thuisland. Ons hoofd gevuld met herinneringen, woorden en gedachten. We hebben weer een stukje van de wereld gezien, de camera vertelt het hele verhaal. Allemaal beelden in ons hoofd, souvenirs als herinnering en stof om thuis over na te praten.
Ik heb gezien dat er hoop is voor Colombia, door het werk dat Woord en Daad, World Servants en Conviventia in Cartagena doen. Ik heb gezien hoe het is om in een sloppenwijk te wonen, wat armoede is en hoe men er mee omgaat. Vriendschappen zijn verdiept en mijn mensenkennis is vergroot. Maar bovenal heb ik gezien dat God werkt in een land dat minder welvarend is dan Nederland. Ik heb gezien dat ik een voorbeeld kan nemen aan de christenen in Colombia. Alles wat hier is gebeurt, gaat mee naar Nederland. Ik ben God dankbaar dat ik dit mee mocht maken. Te eindigen met de naam van de school, de school die we nooit meer vergeten: Dios es amor.
Ilse Brandemann (19) uit Lisse werkt in Colombia met 25 andere jongeren. Ze renoveert een school en doet kinderwerk. De reis is georganiseerd door World Servants en Woord en Daad. Dit is haar vijfde blog. Dit zijn haar eerste, tweede, derde, vierde en vijfde verhaal.
