Marten Blijderveen (18) uit Kesteren. Blogde vanuit Israël. Hij werkte op een ambulance voor stichting MDA, het Israëlische Rode Kruis.
Israëli’s hebben de tijd. (…) Eigenlijk is er maar één plaats waar men geen rust schijnt te hebben: in het verkeer… Auto’s in Israël moeten aan twee voorwaarden voldoen: een mooi stuur (om zo snel en vaak mogelijk van rijbaan te kunnen wisselen) en een toeter (die kun je altijd fijn indrukken wanneer iets je wat minder zint). Claxonneren schijnt een nationale volkssport te zijn. Je rijdt niet door? Getoeter. Je wordt ingehaald? Getoeter. Wil je naar rechts? Getoeter. Gaat een auto niet snel genoeg aan de kant? Getoeter. Ben je vrouw? Getoeter.
Melinda Bettink (19) uit Kootwijkerbroek ging met een Koersvakantie van de Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten (JBGG) naar Israël.
Na de lunch zijn we vertrokken richting Meggido en hebben we gestaan op Armageddon (zie Openbaring 16:16). Hier heeft onze gids, een Messiasbelijdende Jood, ons een deel van zijn persoonlijke verhaal verteld. Dit was heel indrukwekkend en bepaalde mij weer bij wat hij deze reis al vaak heeft verteld: „Er gebeuren nog wonderen, mensen.” Bij zaken die wij te snel als normaal afdoen, drukte hij ons op het hart: „Dit is een wonder!”
Mirjam Schippers (25) uit Barneveld werkte voor de vijfde keer als au pair in hetzelfde Engelse gezin in Woking.
Zondagochtend ben ik met de hele familie naar de kerk gegaan. Ze komen uit Zuid-Afrika en gaan daarom naar de Zuid-Afrikaanse kerk in Guildford. Voordat de dienst begon vroeg de dominee of er nog mensen waren die op bezoek waren in deze gemeente. Lindi stak haar hand op en vertelde aan de dominee dat ze een gast uit Nederland hadden. Hij vroeg aan Lindi of ik familie van hen was en Lindi antwoordde: „Zo goed als.”
Debora Molenaar (22) uit Leiden ging als vrijwilliger aan de slag in vluchtelingenkamp Moria op Lesbos (Griekenland). Ze is daar nog tot en met 20 september.
Mijn oog viel op een piepklein baby’tje dat op een matras lag te slapen. Zijn moeder wapperde hem met een stuk karton wat koelte toe. Toen ik het later die avond met mijn collega-vrijwilliger over dit baby’tje had, vertelde ze me dat het gezin zo’n twee weken geleden in Moria was aangekomen. De moeder was toen nog hoogzwanger. Vijf dagen geleden is ze in het ziekenhuis bevallen van een prachtig jongetje en gisteren zijn ze uit het ziekenhuis ontslagen en teruggebracht naar Moria. (…) Na wat overleg besloten we dat een doos het beste kon fungeren als wiegje, dus die haalden we uit onze opslag tevoorschijn. Met twee zachte dekentjes als matrasje was het wiegje compleet.
Ilse Brandemann (19) uit Lisse was mee met een jongerenreis van World Servants en Woord en Daad naar Colombia om een school te renoveren en kinderwerk te doen.
Geralynn (18) en Janoe (15) Versluis uit Werkendam bezochten China en Taiwan voor een rootsreis.
De chauffeur van de taxi kan zelfs een beetje Engels spreken. Uniek in deze provincie. De kans om met hem te praten, grijpen we met beide handen aan. Zo maken we kennis met de plaatselijke bevolking. Hij kan ons zo vertellen uit welk gebied wij komen. Geralynn wordt tot echte „Kantonees” uitgeroepen. „She is a slim and small girl.” (Ze is een slank en klein meisje.”) Bij Janoe twijfelt hij. „She is growing like a bamboo plant. I don’t know.” (Zij groeit als een bamboeplant, ik weet het niet.) Natuurlijk verhoogt dit de hilariteit in de taxi.
Aniek Schellingerhout (17) uit Schoonhoven deed een werkvakantie in Kenia om te helpen bij de bouw van huizen.
We hadden geen internet, geen douche en geen westers toilet. We sliepen in de kerk op een matrasje zo dik als een tuinkussen. Alles was anders.
Christian Meuleman (19) uit IJsselmuiden ging naar Canada om vrienden te bezoeken. Het dagboek met zijn belevenissen staat vanaf vandaag online.
We vertrekken, gehuld in wetsuit en waterschoenen, naar het begin van de Thompson River. Nu zegt dit jullie waarschijnlijk allemaal niet , maar Josiah en ik hadden de dag van ons leven, want wij gingen white water river raften! Met een groepje van 4 en een instructeur (John, de meest chille gast ooit) voeren we over de rivier vol draaikolken, versnellingen en metershoge golven. We peddelden ons gek, oefenden een ‘flipover’ (wat te doen als de raft omslaat?) en sprongen zo nu en dan uit de raft om als menselijke dobbers in het water meegenomen te worden.
Neline Hogendoorn (21) uit Bennekom bouwde in Borda (Slowakije) onder meer aan een kamphuis voor kinderen.
Van het echtpaar dat het kamp leidt, heb ik veel geleerd. Hun drive om kinderen op een ontspannende manier iets van Christus te laten zien, nog naast hun dagelijkse werk als dominee en dokter, heeft me geïnspireerd. Zij wijden hun leven aan Christus, en dat kun je zien aan hun leven. Voor mij een aanmoediging om niet alleen tijdens zo’n week er voor je naaste te zijn, maar om me ook terug in Nederland in te blijven zetten voor het goede.
Hier vind je alle blogs en het nieuwe dagboek van Christian.
