Gloeiend hete zon

De zon is een loeihete bol gas. Het is er 5500 graden, ruim twee keer zo heet als binnen in een hoogoven. Je zou er meteen verdampen.
Vreemd genoeg is het 1 miljoen kilometer boven de zon nog heter. Net als de aarde heeft de zon een soort dampkring, de corona. Hij strekt zich uit tot ruim 1 miljoen kilometer afstand. Zo ver van het gloeiende oppervlak van de zon zou je verwachten dat de temperatuur al een stuk lager is. Maar dat is niet zo. Door het licht van de corona te onderzoeken hebben sterrenkundigen ontdekt dat de temperatuur er ongeveer 1 miljoen graden is. Geen enkele thermometer kan dat aan. Niemand weet precies waarom de corona zo heet is.
Helemaal binnen in de zon is het trouwens nóg veel heter: ongeveer 15 miljoen graden.

Stille maan

Op de maan is geen geluid. Je kunt er vuurwerk afsteken, heel hard schreeuwen, een concert geven of een bom laten ontploffen. Maar wat je ook doet, op de maan blijft het stil.

De maan heeft geen dampkring. Er is helemaal geen lucht op de maan. Het waait er dan ook nooit, en er zijn geen wolken. Je kunt er trouwens ook niet ademhalen. De astronauten die lang geleden op de maan zijn geweest, moesten een speciaal pak aan, net als diepzeeduikers.
Doordat er geen lucht is op de maan, is er ook geen geluid. Geluid is namelijk trillende lucht. Een grote luidspreker op de maan kan nog zo zijn best doen, maar zonder lucht zul jij er niks van horen, ook al sta je er vlak voor. Het blijft gewoon doodstil.
Hoe konden de astronauten op de maan dan met elkaar praten? Dat deden ze via microfoontjes en luidsprekers in hun ruimtehelm. In de helm zat natuurlijk wél lucht, zodat ze gewoon adem konden halen.

Ontelbare sterren

God beloofde Abraham dat zijn nageslacht zou zijn als de sterren aan de hemel. Ontelbaar. Dat blijkt wel te kloppen als je het boek ”Ongelooflijk rwaar!” leest. Er zijn meer sterren in het heelal dan zandkorrels op de aarde: zo’n 10 triljard. Dat is een schatting die deskundigen hebben gemaakt. In ons Melkwegstelsel zitten ongeveer 400 miljard sterren, weten ze. En het heelal telt ongeveer 100 miljard sterrenstelsels. De meeste zijn wat kleiner dan ons Melkwegstelsel. Gemiddeld heeft elk sterrenstelsel misschien zo’n 100 miljard sterren. Honderd miljard keer 100 miljard is 10 triljard: een één met 22 nullen erachter. Het aantal zandkorrels op aarde kun je natuurlijk nooit tellen. Maar ook daar hebben wetenschappers een schatting van gemaakt en zo kwamen ze uit op ongeveer 100 triljoen zandkorrels.

100.000 kilo ruimtestof

Je merkt er niets van, maar de hele tijd dwarrelen er stofdeeltjes uit het heelal neer op aarde. Het zijn er zo veel dat onze planeet elke dag ongeveer 100.000 kilo zwaarder wordt. Voor een planeet die 6 triljard ton weegt stelt dat trouwens niet zo veel voor. 

Als er zo veel ruimtestof op aarde terechtkomt, waarom zie je het dan niet overal liggen? Dat komt doordat de aarde enorm groot is. Het oppervlak van de aarde is meer dan 500 miljoen vierkante kilometer. Op 1 vierkante kilometer komt maar iets meer dan 1 gram ruimtestof per week terecht. Daar merk je natuurlijk niks van.

Boekgegevens

”Ongelooflijk waar!”, Govert Schilling, uitg. Luitingh-Sijthoff, Amsterdam, 2015; ISBN 978 90 210 1661 0; 96 blz.; € 15,99.