Misschien zei zijn zwager –Henk Don (27)– op een rustige zaterdagmiddag tijdens een familiebijeenkomst gekscherend tegen Ernst: „Doe mee met die wedstrijd van Puntuit. Kom op, ik help je wel. Hier heb je een paar gedichten.”
Ernst en Henk konden van tevoren natuurlijk niet weten dat hun gedichten zo goed zouden scoren! Klik hier voor de gedichten van Ernst en Henk. (Inzender 38)
Dus keek Ernst flink op zijn neus toen de redactie van Puntuit hem belde om hem te feliciteren met de eerste prijs. Hakkelend stond hij Puntuit te woord. Bij de redacteur in kwestie ging er wel een klein alarmbelletje af. Maar goed, je weet maar nooit.
Al snel kwam de waarheid aan het licht. Pling! Een mail. Vol poëtische eerlijkheid. Ernst had zijn gedichten niet van zichzelf, maar van een zwager die te oud was voor de gedichtenwedstrijd.
De redactie kon er –dankzij de eerlijkheid van het tweetal– uiteindelijk hartelijk om lachen. Geniet met ons mee. De gedichten zijn een extra pluim waard. Heel mooi en knap geschreven! Als er geen leeftijdsregels aan de actie hadden gezeten, kreeg Henk hiervoor alsnog de hoofdprijs.
Hier de gedichten vol ‘poëtische eerlijkheid’:
-
Zijn zwager met hoogrode konen
zag and’ren zijn dichtwerk bekronen.
Het is al te laat,
geschied is het kwaad.
Hij durft zich nu niet te vertonen.
-
Bezoedeld ons verdere leven,
naar betering zullen wij streven.
O schuld die ons drukt,
wij gaan diep gebukt,
maar hopen dat u kunt vergeven.
-
Een blozende jongen uit Rhenen,
dacht andermans rijmpjes te lenen.
Maar o, wat een schrik,
hij wint de prijs dik.
Het is in de kranten verschenen.
