In Amsterdam lopen er genoeg. Slonzige mensen met vettig haar dat in lange slierten om hun hoofd zwiert. Vuile, gescheurde kleren. Druk pratende toeristen met dure spiegelreflex camera’s om hun nek kijken er een beetje huiverig naar. Eentje heeft zich naast een stoplicht geposteerd. Een oude neger met een krans spierwit haar om zijn hoofd en een wilde baard. Twee studenten hebben het niet meer als hij een oudere vrouw aanschiet. Luidkeels verkondigd hij zijn boodschap. ‘Zoek Jezus, nu het nog kan! Hij leeft!’ In een bijna wanhopig gebaar grijpt hij de vrouw bij de arm. ‘Zoek Hem, mevrouw!’ Beleefd glimlachend schudt de vrouw de hand af. Zodra het stoplicht op groen springt, zoekt ze haastig een veilig heenkomen. Je kunt deze oude man een fanaat of een ‘handjeklapchristen’ noemen, maar hij schaamt zich niet uit te komen voor zijn geloof. Durf jij dat?
-
Psalmversje
Stel dat je op een willekeurige plek dit gesprek tussen twee willekeurige personen opvangt: ‘Zingen ze bij jullie ook een psalmversje na het lezen van de wet?’ Waarop de aangesprokene ietwat geschokt reageert: ‘Nee, natuurlijk niet! Bij jullie wel dan?’ De andere persoon knikt heftig. ‘Zeker. Al járen! Enne… als je het toch over het lezen van de wet hebt: noemen ze bij jullie elk gebod apart? Je weet wel, het eerste gebod, het tweede gebod…’ De gesprekspartner knikt instemmend. ‘Ja, dat is bij ons de gewoonte. Hoezo?’ Een korte stilte. De vraagsteller haalt de schouders op. ‘Nou ja, ik vind het maar een beetje vreemd. Het staat toch niet in de Bijbel, dat van dat noemen van de geboden?’ De andere persoon reageert beledigd: ‘Er staat toch ook niets over het zingen van een psalmversje na de wet?’ Tot zover het gesprek. Misschien ben je het met één van de sprekers eens. Of misschien lach je erom en vind je het alleen maar grappig. Waar maken ze zich druk om? Het gaat toch om de prediking en niet om de kerktradities eromheen? Die zijn immers per gemeente verschillend. Wat vind jij belangrijker? De prediking van het Gods Woord of dat psalmversje na de wet?
----
Wat vind jij van deze columns? Stuur je beoordeling in via de reactiemogelijkheid. Geef een cijfer per column of een algeheel cijfer. Wie moeten volgens jou de nieuwe columnisten van Puntuit worden.
-
Graven met een theelepeltje
Zo ongeveer halverwege je schoolcarriere wordt het eens tijd om over een eventueel beroep na te denken. Het moet heerlijk zijn als je al sinds de dag dat je voor het eerst doodsbang aan moeders hand de kleuterklas binnen schuifelde weet dat je later juf wordt. Dat je toen je een loodgieter als een volleerd slangenmens tussen leidingen zag manoeuvreren er niet meer over peinsde brandweerman te worden, maar met geweld in de voetsporen van die loodgieter wilde treden. Was het voor mij maar zo gemakkelijk is. Ik heb de meest uiteenlopende bevliegingen gehad, van soldaat tot schrijfster. Met afstrepen wat je in elk geval níet wil worden kom je een heel eind. Ik hield uiteindelijk twee beroepen over die me wel wat leken: illustrator en schrijfster. Maar ach, dat is vast ook weer een bevlieging. Over een week wil ik waarschijnlijk weer archeoloog worden. Ruïnes uitgraven met een theelepeltje. Héérlijk. Uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat het zo’n vaart niet loopt. Er komt vanzelf wel iets bovendrijven waarvan je weet dat het geknipt voor je is. Je groeit er ongemerkt naartoe. Gelukkig, anders zou de wereldbevolking uit werkelozen bestaan.
