De trein..! Ik stap in en zie een man met een wilde bos krullen met een kind naast zich. Allebei met een zakje appelstukjes die zo te zien net op het station is gekocht. De plaats naast hen is nog vrij dus neem ik deze snel in. Via de weerspiegelende deur bestudeer ik het tweetal eens grondig! Heerlijk vind ik dat... mensen kijken zonder dat ze het door hebben! Luid kauwend op hun appelstukjes hebben de twee de grootste lol. Ik vraag me af of dit haar vader is. Opeens zegt het kind: ‘Pap, ik ben het goedste in Nederlands, dat had u niet gedenkt he?’ Ik glimlach. Heerlijk die humor van een kind. Voor mijn gevoel gaat de reis snel. In Zutphen stapt het tweetal uit. Ik zie de twee langzaam tussen de menigte verdwijnen. Wat wordt ik toch vrolijk van kinderen. Daarom heb ik voor mijn beroep gekozen: juf!

-

Kerkverbanden

Het gaat niet om het bordje…

Zittend in mijn bank kijk ik om me heen. De kerk stroomt vol met mensen. De een met een vakantiepetje en de ander met een grote hoed. Om me heen klinken stemmen. Wanneer de voorganger binnen komt verstommen de geluiden. Best bijzonder, een kerkdienst in het buitenland. Mensen uit verschillende kerkelijke gemeentes komen samen om naar het Woord van God te luisteren. Dan klinkt de stem van de voorganger. Hij zegt het fijn te vinden dat er zoveel mensen uit verschillende kerken bij elkaar zijn gekomen. ’Kon dit altijd maar zo zijn’, zegt hij. Aan het einde van de dienst stroomt de kerk langzaam leeg. Een ding weet ik zeker: het gaat niet om het bordje wat er op de kerk hangt. Als we verantwoording voor de Heere moeten afleggen zal er niet gevraagd worden uit welke kerkverband we komen, maar of we horen bij die ene ware Kerk.

---

Wat vind jij van deze columns? Stuur je beoordeling in via de reactiemogelijkheid. Geef een cijfer per column of een algeheel cijfer. Wie moeten volgens jou de nieuwe columnisten van Puntuit worden.

-

Facebook ‘vrienden’

Op vakantie ontmoet je nieuwe mensen. Aan het einde van de vakantie beloof je contact te houden. Of de ander ook facebook heeft? Ja? Goed, dan voegen jullie elkaar toe. Met die belofte gaat ieder weer zijn weg. Thuis wordt direct de computer opgestart en Facebook aangemeld. Iedereen wordt toegevoegd. Leuk, zo spreek je elkaar nog eens!

Vaak wordt er gevraagd: wie van je facebook-vrienden zijn nou je echte vrienden? Inderdaad, ik heb slechts een handvol vrienden met wie ik regelmatig spreek, terwijl ik het overgrote deel wel eens gesproken heb zonder werkelijk vrienden te zijn. Ik vind het leuk om op deze manier met die mensen contact te houden en te kijken hoe het met hen gaat. Oke, het kopje heet dan misschien ‘vrienden’ maar hoe moeten we het anders noemen? Misschien is ‘contacten’ een idee? Hm, klinkt minder gezellig! Morgen maar eens Facebook bellen.