Volgens de Maya-kalender vergaan we komend december. De wereld en alles wat daar op leeft. Dat is nogal wat hè? Ik zou dan nu maar lekker m’n spaargeld opmaken. Alles doen wat ik ooit nog wou doen. Zeg lekker je baan op of zeg school gedag. Wat dacht je van een tripje naar Amerika? “De wereld vergaat toch?”. Dan hebben we niks meer aan geld of spullen. Dus kunnen we er het beste nog maar even een maandje van genieten. Ik ben blij dat ik me niet druk hoef te maken of de wereld er volgende maand nog is. God heeft immers alles in de hand? Hij bepaalt het ‘eind van de(ze) wereld’. Tot die tijd zegt de Bijbel dat we gewoon door moeten leven. Jammer zeg, dat wordt deze maand geen reisje naar Amerika. Of moet ik juist blij zijn dat God alles in de hand heeft? En niet zo’n Maya-kalender? Ja. Ik denk dat ik daar toch wel blij mee ben.

-

Eenheid in verdeeldheid

Hoeden, rokken, staand zingen, zittend zingen, psalmen, gezangen, hele of halve noten. Wat een verschillen zijn er in al die kerken. Dan heb ik het nog niet eens gehad over het tempo van de organist. In mijn woonplaats tel ik al zo’n 15 gemeentes en dat voor maar 18.000 inwoners. Komt dit nu omdat de mensen zo kritisch zijn en net zolang doorgaan totdat ze de kerk gevormd hebben die bij ze past? Weet je wat ik denk? Ik denk dat we er samen toch niet uitkomen. Laten we allemaal maar naar de kerk gaan waar we ons het meest thuis voelen. Er is toch maar één ding echt belangrijk. Dat is dat we in dezelfde God geloven en mogen geloven dat Zijn Zoon voor ons aan het kruis heeft gehangen voor onze zonden! Die gedachte alleen al maakt en bindt ons tot broeders en zusters van één gemeente. Ondanks dat we allemaal in verschillende kerken zitten en onze eigen tradities hebben.

----

Wat vind jij van deze columns? Stuur je beoordeling in via de reactiemogelijkheid. Geef een cijfer per column of een algeheel cijfer. Wie moeten volgens jou de nieuwe columnisten van Puntuit worden.

-

Depressie

Nee, deze column gaat niet over de depressie van de kredietcrisis waarin we verkeren. Dit gaat over de depressie die veel Nederlanders aangaat. Dat sombere gevoel dat een mens kan hebben. Het gevoel dat zo erg is dat je niet weet hoe je de dagen tot de dood moet doorkomen. Het is een triest onderwerp. Gek genoeg zijn er ook mensen in jouw omgeving die er mee te kampen hebben. Ook vele jongeren lopen ermee rond. Waardoor zijn ze trouwens depressief? Door de pijn die mensen elkaar aandoen? Ik vraag me af wat we kunnen doen voor al die mensen die het leven niet meer zien zitten. Aardiger en vriendelijker zijn? ‘Verbeter de wereld, begin bij jezelf’ is toch veel te cliché? Of niet? De wereld verbeter je niet zomaar. De mensen die erop wonen, die zouden zich wel wat anders kunnen gedragen tegen elkaar. Hoe doe jij tegen je medemens?