Hoe ouder, hoe grijzer. En: hoe ouder, hoe wijzer. Dus: grijs haar, wijs haar. Met dit spreekwoord is vast iedereen het eens. Maar met een ander spreekwoord zal ik hoogstwaarschijnlijk wel wat mensen tegen de haren instrijken: ‘lang haar en kort verstand’, wat betekent dat vrouwen niet slim zijn. Ik ben ook nog eens blond, dubbel pech dus.

We schrijven kennelijk veel betekenis toe aan haar. Uit onderzoek is gebleken dat we na onze eerste ontmoeting met iemand al snel onze mening klaar hebben over de betreffende persoon. Hierbij bleek het kapsel de belangrijkste factor te zijn.

Er zijn mensen die zich serieus bezig houden met dit vakgebied: haarpsychologen. Ze poneren stellingen zoals: een scheiding links wijst op een carrièrejager, de linkerhersenhelft neemt namelijk de beslissingen. Of: iemand met de scheiding rechts gaat op haar gevoelen af.

Ik weet ook niet vanaf welke kant we het moeten bekijken. Ben je een gevoelig persoon als je haar vanzelf naar links valt? Of moet je je scheiding links doen, als je graag carrière wilt maken? Misschien moeten we gewoon allemaal aan een middenscheiding beginnen, want dat zou moeten betekenen dat we streven naar harmonie en gerechtigheid. Wel nodig in onze samenleving.

-

Vrijgevig?!

Zie ik er zo vrijgevig uit of is iedereen de pineut? Ik weet het niet. Toen ik onlangs in een Rotterdams winkelcentrum liep, was ik in ieder geval aan de beurt. Eerst schoot een jongen van nrc•next me aan, om me een abonnement aan te smeren. Hij had wel een mooie aanbieding trouwens: doordeweeks gratis lezen en alleen het weekend betalen. Gelukkig had ik hem snel afgescheept en met een krantje onder m’n arm liep ik vrolijk verder.

Toen ik een paar stappen verder was, kwam een jongen van ‘Stop aids now!’ op me af. Het was niet zijn bedoeling om iemand aan het huilen te krijgen door z’n verhaal, maar uiteindelijk kwam het erop neer dat hij graag geld van me wilde hebben. Omdat ik weet dat ik toch wel vatbaar ben voor dat soort verhaaltjes, heb ik sinds kort m’n weerwoord altijd klaar. Ik zeg dan dat ik christelijk ben en probeer uit te leggen dat ik het belangrijk vind dat bij hulp aan derdewereldlanden ook Gods Woord verspreid wordt. Daarop had de jongen niets meer te zeggen en wenste hij me een goede dag.

Toch heb ik naderhand nog wat nagedacht over het laatste geval. Ik heb dat nou wel mooi gezegd, maar geef ik wel wat aan een christelijke stichting? Gods oproep om de tienden te geven, wordt in een tijd waarin 1 miljard wordt bezuinigd op ontwikkelingssamenwerking wel erg belangrijk.

----

Wat vind jij van deze columns? Stuur je beoordeling in via de reactiemogelijkheid. Geef een cijfer per column of een algeheel cijfer. Wie moeten volgens jou de nieuwe columnisten van Puntuit worden.

-

Bruggen slaan

William Shakespeare is één van de grootste schrijvers die Engeland ooit heeft voortgebracht. Tussen 1600 en 1602 schreef hij het toneelstuk ‘Hamlet’. Stel: Shakespeare wil een ontmoeting met hoofdpersoon Hamlet. Hij zou zich dan als personage moeten invoeren in het toneelstuk en een dialoog schrijven tussen zichzelf en Hamlet. De ‘Shakespeare’ uit het boek is dan schrijver en een schepsel van zichzelf tegelijk. Een ontmoeting tussen Shakespeare en Hamlet moet uitgaan van Shakespeare en kan nooit het initiatief van Hamlet zijn.

Dit las ik pasgeleden in het boek ‘Verrast door vreugde’ van C.S. Lewis. Natuurlijk gaat deze vergelijking mank, maar een overeenkomst met Christus die op aarde kwam is er zeker. God sloeg een brug naar de mensen, niet andersom.

Ik zou hier de verschillen tussen kerkverbanden op scherp kunnen stellen, of uitvoerig kerkelijke tradities kunnen belichten. Maar wat mij betreft zetten we de kerkmuren aan de kant en gaan we op zoek naar een gemeenschappelijke basis: Christus die naar de aarde kwam en het fundament legde voor Gods plan. Van hieruit kunnen we bruggen slaan vanuit onze ‘refozuil’ naar de rest van de maatschappij.