Langzaam zie ik haar lopen over het plein. Alleen. Ze kijkt stil toe. Stil, om niet op te vallen. Ze kijkt alleen maar. Een toeschouwer. Nergens hoort ze bij. Geen vriendinnen, geen plek om te schuilen.

Een groep jongens komt aanlopen. “Hé, waar kijk je naar?” Ik zie hoe ze zich afwendt, en snel een andere kant op loopt. Nog steeds alleen. Er lijkt niemand te zijn die zich om haar bekommert. Haar klasgenoten lopen langs. Ze zien haar niet staan. Een grote jongen botst tegen haar aan. “Waarom ga je er dan ook voor lopen, trut!”

Het gesprek gaat weer verder. Eenzaam ligt ze daar. Langzaam staat ze op en kijkt de groep na.

De volgende dag zie ik in de krant: een jongen van 20 jaar beroofde zich van het leven. In zijn afscheidsbrief schreef hij over zijn korte leven: ‘Ik ben mijn hele leven bespot, getreiterd, gepest en buitengesloten.’

-

Keuzestress

Ik wil een nieuwe mobiel. Niet zomaar eentje, maar een leuke met veel functies. Na een poosje Goochelen wordt de keuze steeds moeilijker. Er zijn inmiddels twintig merken langsgekomen en duizend verschillende soorten. Wat is nu de perfecte mobiel voor mij? Ik kom op het grandioze idee om mijn omgeving eens te raadplegen. Broers, vriendinnen en mensen van school heb ik om hun mening gevraagd.

En of ik daar veel wijzer van word?

Wat denk je zelf?

Volgens de één is Samsung echt bagger, en een ander heeft nog nooit zo’n handige mobiel gehad als deze Samsung. En weer een ander raadt mij aan om er één op bol.com te kopen. Dat is echt veel handiger dan via een andere webshop…

Volgens mij begin ik nu echt keuzestress te krijgen. Ik neem gewoon de eerste de beste mobiel die er leuk uitziet en niet te duur is. Én waar veel functies op zitten. Dus ga ik Goochelen. En heel veel mensen iets erover vragen. En dus heb ik… KEUZESTRESS!

----

Wat vind jij van deze columns? Stuur je beoordeling in via de reactiemogelijkheid. Geef een cijfer per column of een algeheel cijfer. Wie moeten volgens jou de nieuwe columnisten van Puntuit worden.

-

Naamgenoten

Eigenlijk zijn wij nog best nette mensen. We gaan op zondag netjes 2 keer naar de kerk, geven geld aan goede doelen en we doen niet mee aan rare uitspattingen. We zien er netjes uit, en we hebben veel belangstelling voor elkaar. Eigenlijk kunnen anderen wel een voorbeeld aan ons nemen.

Toch?

Bijvoorbeeld die buurvrouw die op zondag tot 11 uur in bed ligt en alleen ’s avonds naar de kerk gaat en die man uit de straat die erom bekend staat dat hij geregeld diep in het glaasje kijkt. Nee, dat doen wij allemaal niet.

Met zulke mensen hebben we ook liever geen contact. Laten we maar veilig bij de mensen van onze eigen gezindte blijven. Dan worden we in ieder geval niet met dat kwaad besmet. We bemoeien ons niet met die mensen. Toch zijn we genoemd naar Iemand Die dat juist wel deed. Hij ging eten bij mensen die wij liever zouden mijden.

Op zondag hoor ik de wet. “Heb uw naaste lief als uzelf.”