Om maar met de deur in huis te vallen: ik ben smoorverliefd op je. Elke keer dat ik je zie, word ik rood, krijg ik jubeltenen en kriebelvingers en doen mijn oren spontaan een dansje. Mijn ogen zien ineens alles door een roze bril met hartjes. In mijn hoofd zing ik spontaan elk zoetsappig liefdesliedje dat ik ken en mijn benen willen bij jouw aanblik de polka dansen. Maar ik kan er niks aan doen. Jij snapt me, begrijpt wat ik nodig heb, laat me voor even de mooiste vrouw in de wereld voelen.

Onze eerste ontmoeting herinner ik me als de dag van gisteren. Liefde op het eerste gezicht in het winkelcentrum. Sinds die dag ben je altijd bij me. Al ga ik van Stockholm en Rome tot Chicago en Barcelona, je bent er altijd. Als trofeeën prijken jouw foto’s in mijn album.

De laatste maanden was je er ineens niet meer. Dagenlang zocht ik je. Je was onvindbaar. Mijn leven had alle kleur verloren. Totdat ik je plotseling weer zag, in de stad van de dubbeldekkers en rode telefooncellen. Ik weet het nu zeker. Ik wil mijn leven met je delen. Lieve H&M, blijf voor altijd bij me.

-

Monopolie

Met z’n tienen zaten we rond de tafel elkaar wat onwennig aan te kijken. De tafel lag vol met Bijbels, papiertjes, potloden en gebedspunten. Mijn nieuwe Bijbelstudiegroep. Ik voelde me wat ongemakkelijk, een gevoel dat ik had sinds ik een paar weken daarvoor mijn nieuwe kerk voor het eerst op zondag binnenstapte. Op het oog had het wel wat interessants, een Anglicaanse studentenkerk in het midden van Cambridge. Maar in plaats van alle mooie dingen die deze plaats mij te bieden had, zag ik alleen maar verschillen. Ik zag mensen die hun geloof anders invullen en die niet altijd mijn normen en waarden delen.

Totdat een Bijbelstudie met een vriendin mijn ogen opende Het ging over Efeze 2, waarin Jezus de scheidingsmuur tussen jood en heiden afbreekt. Of om het modern te zeggen: niet alleen de reformatorische wereld heeft het monopolie op Jezus. Vanaf dat moment ging ik mijn nieuwe omgeving anders zien. Ik zag christenen van over de hele wereld, iedereen met verschillende achtergronden. Welke liederen ze zongen, hoe ze zich kleedden en welke Bijbelvertaling ze lazen, maakte mij allemaal niet zo heel veel meer uit.

Met mijn Bijbelstudiegroep is het overigens helemaal goed gekomen. We hadden over zoveel verschillen kunnen discussiëren. In plaats daarvan hadden we het de hele avond over Gods liefde.

----

Wat vind jij van deze columns? Stuur je beoordeling in via de reactiemogelijkheid. Geef een cijfer per column of een algeheel cijfer. Wie moeten volgens jou de nieuwe columnisten van Puntuit worden.

-

Elke dag is zaterdag

Ik was gewaarschuwd. Ik zou elke dag in mijn regenpak rondlopen. Mijn schoonmaakkwaliteiten zouden op de proef gesteld worden. Van het voedsel zou ik spontaan in hongerstaking gaan. En ik zou het zo druk hebben met schoonmaken en achter kinderen aan hobbelen, dat ik zelfs geen tijd zou hebben om te denken aan heimwee.

Terwijl ik dit schrijf, begint het te schemeren na een heerlijk zonnige dag. Mijn herinneringen aan regendruppels heb ik in Nederland achtergelaten. Vliegtuigen vliegen over en weer om ladingen voedsel af te leveren. Dozen gevuld met appelstroop, hagelslag, drop en pepernoten zorgen voor de afwisseling op mijn normaal gesproken eentonige Engelse taartendieet. Nee, au pair zijn is zo gek nog niet. Elke dag uitslapen en niks doen tot het begin van de middag. Een winkelwalhalla dat gevaarlijk dichtbij is. Af en toe voorkomen dat de bloemetjes op het dekbed wortel schieten ; ik hou dit nog wel even vol. Als Facebook mij vervolgens meedeelt dat mijn complete vriendenkring elke maandagochtend om 6 uur in de trein zitten om vervolgens zwetend tentamens te maken, is de lach niet meer van mijn gezicht te beitelen. Mijn elke-dag-is-zaterdag-gevoel kan niet meer stuk.

Totdat vechtende jongetjes mij terug naar de werkelijkheid brengen…