Ongeveer 600 kilometer verderop zat een man in een buitenlandse bajes. Overmand door de ellende van zijn gezin en de dreigende financiële nood had hij eenmalig een aanbod van een ‘goede’ bekende aangenomen. Een pakketje naar een buurland brengen. Hij kwam in de cel. Wat de redding voor zijn gezin moest betekenen, werd zijn ondergang.

Geteisterd door schuldgevoelens ging hij zijn weg. Depressiviteit en suïcidale gedachten staken de kop op. Totdat zijn gezin vanuit Nederland op bezoek kwam. Echter één dochter ontbrak. Zij kon niet, zei zijn vrouw.

Bijna twee jaar later. Het gezin is herenigd. Vader wil weer met frisse moed voor zijn gezin gaan. Het motto: de achterliggende jaren vergeten en een nieuwe toekomst inslaan.

De eerste klap volgt als blijkt dat zijn dochter heeft vastgezeten. De tweede klap krijgt hij van zijn vrouw. Ze heeft jaren geknokt voor haar gezin. In haar eentje. En nu kan ze niet meer. Hoezo een nieuwe toekomst inslaan? Wat overblijft? Schuld belijden en vergeving vragen. Dan is er zegen op de toekomst.

tekst Petra Verloop