Maar als ik nu zeventig plus zou zijn, zou dat betekenen dat ik de Tweede Wereldoorlog nog meegemaakt zou hebben. En na recente ontdekkingen in mijn familie jaagt dat idee mij behoorlijk schrik aan. Beelden van deportaties, vernederingen en gaskamers komen nu opeens rap naderbij. Ik zie mezelf al in een barak zitten, wachtend op mijn beurt.
Laat ik dichter bij huis blijven. Wat als ik nu zestig plus zou zijn? De oorlog gelukkig niet meegemaakt, wel veel gehoord van geruchten ervan wereldwijd. Wat te denken van de strijd rond de onafhankelijkheid van Israël? Als christen, met een warm hart voor het Joodse volk, zou me dat niet koud gelaten hebben.
Laat ik afstappen van het idee van terugflitsen in de tijd, Ã la Thea Beckmans "Kruistocht in spijkerbroek". Nuchter blijven, met twee benen op de grond, zoals me is bijgebracht.
Maar dat is best lastig als je interessante ontdekkingen doet over je voorgeschiedenis. Ik begin adoptiekinderen wat meer te begrijpen: die drang naar het vinden van hun roots. Is dat niet iets ingeschapens?
M'n gedachten tuimelen wat over elkaar; ik ben erachter gekomen dat m'n wortels naar Israël leiden. Ik blijk geen christen, maar een Messiasbelijdende jodin. Een uit de stam van Levi. Sjalom!
tekst Petra Verloop
