Komt het doordat je in een ander taalgebied woont, dat sommige woorden zomaar ineens blijven haken? Of had het begrip een bijzon­dere reden om de aandacht te vragen? Heel gebruikelijk is het in elk geval niet. Het zoge­heten Groene Boekje kent het niet. Ook in de dikke Van Dale zoek je er vergeefs naar.

Zou het recent veelvuldig gebruikt zijn, dan was het alsnog in deze catalogi opgenomen.
Zoals de afgelopen jaren gebeurde met kli­maatsubsidie, theedrinkpolitiek en twitteren. Kennelijk is "pelgrimsleven" niet in de mode. We hebben het er in elk geval te weinig over.

Een pelgrim is iemand die naar een andere plaats reist om daar een heiligdom te bezoe­ken. Men kent dat, volgens Van Dale, van bedevaartgangers die naar Compostella reizen.

Maar gaat het om pelgrimsléven, dan moet het om iets diepers gaan. Dan is dat heiligdom zó'n ultiem doel dat het dit hele leven stempelt.
Je ziet een man gehuld in pelgrimskleed, met pelgrimshoed en pelgrimsstaf. Eenvoudig, gefocust, een beetje vreemd. Je hoort een pel­grimslied. „Uw Koninkrijk koom' toch, o Heer; ai, werp de troon des satans neer."

Vandaag een e-mail gekregen. Vacature Ecua­dor: geen sollicitanten. Als een kras op een gevoelige plaat.

tekst Peter van Olst