In de rechtsstaat die Nederland is, geldt namelijk het juridische beginsel â€ne bis in idemâ€. Je wordt niet tweemaal (bis) veroordeeld voor hetzelfde feit (idem). Of je nu moordenaar bent of belastingontduiker; is de rechtszaak afgelopen, dan weet je waar je aan toe bent.

â€Ne bis in idem†geeft rechtszekerheid. Toch ligt het beginsel onder vuur. Verbeterde opsporingsmethoden leiden soms jaren later nog tot beslissende wendingen. Nieuwe DNA-technieken leggen dan zomaar bloot dat de rechter te genuanceerd of zelfs verkeerd vonniste.

Rechtsspraak blijkt mensenwerk. Dat leidt tot discussie over de vraag hoeveel rechtszekerheid je precies kunt bieden. Gelukkig gaat die vraag voor het hemelse gericht niet op. Waar God Zelf rechter is en Jezus advocaat, staat â€ne bis in idem†kaarsrecht overeind.

Spurgeon zegt: „Als Christus voor jou gestorven is, ga je nooit meer verloren. God zal hetzelfde vergrijp niet tweemaal straffen. Als Hij Christus voor jouw zonden heeft gestraft, zal Hij jou niet ook veroordelen.â€

We leven in de Stille Week. Stil, omdat we zulke grote juridische daden en beginselen overdenken. Maar in die stilte klinkt een psalm. „Welzalig hij, wiens zonden zijn vergeven; die van de straf, voor eeuwig (!), is ontheven.â€

tekst Peter van Olst