Bij het horen van deze nieuwsberichten dacht ik terug aan een lieve hospita bij wie ik in mijn studententijd op kamers zat. Ze kon zich er zo over verwonderen dat ze –zonder er iets voor gedaan te hebben– in een veilig land als Nederland geboren was. Handelingen 17 vertelt dat God voor elk mens de grenzen van zijn woongebied heeft bepaald. Voor haar en mij en jou zo'n veilig woongebied als Nederland. Is dat geen genade?!
Ik moest ook denken aan dat kind dat 's ochtends de lucht af tuurde en teleurgesteld verzuchtte: „Vandaag zal de Heere Jezus niet terug komen want ik zie geen wolken." Had ik maar wat meer van dat kind. Ik heb aardbevingen nodig die me eraan herinneren: Hij komt terug. En om me af te vragen, zie ik er naar uit?