Waar ging het eigenlijk helemaal over? In "Het huisje in de sneeuw" raken twee jongetjes een uurtje de weg kwijt en zien een vrolijk keffertje aan voor een eng beest. Eerder lazen we "Van drie domme zusjes", waarin drie meisjes voor even hun broertje kwijt zijn in de tuin van een overigens keurig christelijke baron.
IJzingwekkend voor vijfjarigen, niettemin. Dat lijkt mij het geheim van een goed kinderboek. Op zich niets aan de hand, maar kinderemoties kunnen nu eenmaal hoog oplopen. Al voorlezend help je hen de wereld stapje bij beetje te ontdekken en enigszins beheerbaar te maken. Hulde aan de stichting Bijbel & Onderwijs, die recent de modernere kinderliteratuur de (alarm)bel aanbond. Wat is dat voor ziekte om kinderboeken en tekenfilms vol te plempen met de meest afzichtelijke karakters en gebeurtenissen? Welk doel dient dat?
Precies het tegenovergestelde van Van de Hulst. Bij hem gebeurt er niets, maar wordt des te meer beleefd. Vandaag de dag gebeurt het gekste, het meest bizarre en zelfs occulte, terwijl emotionele verfijning vaak ver te zoeken valt.
Natuurlijk: Van de Hulst schreef vijftig tot honderd jaar geleden. Kinderen van nu beleven heftiger tijden. Maar dan zouden kinderboeken toch nog veel méér (na)zorg moeten bieden?
tekst Peter van Olst
