Ik heb een tijd gehad dat ik thuis de hele dag door de trap op en af rende. De reden was dat mijn geheugen me nogal eens in de steek liet. Liep ik naar boven om iets op te halen en werd ik onderweg afgeleid, dan wist ik plotsklaps niet meer wat ik ook alweer ging doen. Aangezien ik dan met lege handen weer beneden kwam, realiseerde ik me opeens weer wat ik moest halen. Om me wederom naar boven te haasten.
In een dergelijke situatie word je geconfronteerd met de onbetrouwbaarheid van het geheugen. Voor de meesten niet iets om zwaar op te nemen, maar een echte postmodernist struikelt over zo'n voorval. Na ontdekt te hebben niet op het geheugen te kunnen vertrouwen, besloten de postmodernisten dat wij de werkelijkheid maar beperkt konden waarnemen. Het gevolg daarvan is dat iedereen deze anders bekijkt en een eigen waarheid construeert.
Het construeren van waarheden kun je terug zien in deze tijd. Na de viering van sinterklaas gaat de aandacht nu naar de kerstman. Voor velen is dat dé manier om Kerst te vieren; hun beleving van de 'werkelijkheid' van Kerst. Een gezellig samenzijn met de familie, waarbij de lichtjes natuurlijk niet mogen ontbreken: Kerst is tenslotte het lichtjesfeest!
Christenen zien Kerst ook in het kader van licht. Maar daar houdt de overeenkomst met de werkelijkheid van de laatst genoemde groep dan ook op. Het licht waar wij in geloven is Jezus, Gods Zoon Die voor ons naar de aarde gekomen is! Dat is heel wat anders dan alleen een kerstboom met wat lichtjes erin. Ik zou Jezus de enige echte Waarheid willen noemen.
tekst Petra Klooster