Ook ik ben een grenzelozer. Maar de kneepjes van het vak moet ik nog leren. Ik ben een grensgeval. Want twee weken niet douchen en boven een gat in de grond toiletteren, dat heet niet kicken. Ja, met mijn Roemeniëvirus ben ik grenzeloos ontspoord.
We deelden deze winter voedsel, kleding en Bijbels uit in vierkante huisjes waar vaak twee gezinnen wonen. Veel varkens werden er geslacht, het was bijna Kerst. Een feest, maar niet voor het beest. Het lekkerste stukje van het vark, dat is z’n oor – dat heb ik wel geleerd.
Toen we aan ons kerstmaal zaten, (knakworstjes uit blik op plastic bordjes), tóén moest ik weer aan dat ventje denken. Zijn blote voetjes stapten naakt in de reinwitte sneeuw. Ik heb hem naar de auto gedragen en we hebben schoentjes uit een kledingzak gehaald. Die iets te grote schoentjes maakten zijn beentjes zo breekbaar. Later in de huiskerkdienst hebben we gezongen. Van ere zij God, van vrede op aarde. Een grenzeloze boodschap.
Nu lees ik de krant. Duikvakantie Aruba: proef de cultuur van weelde. Slechts 599 euro. Vol is vol! En in gedachten zie ik zestig blije gezinnen verwonderd naar hun voedselpakket staren.
tekst Henrieke van Dam
