Kort nadat de politici terugkwamen van de Brakke Grond barstte de discussie over een nieuwe missie in Afghanistan los. Gaat Nederland politieagenten in Kunduz trainen of niet? Twee linkse partijen toonden zich hardnekkig tegenstander. D66 en GroenLinks lieten hun twijfels wegnemen. Links maakte er weer een puinhoop van, zij het niet op brakke grond, maar met het perfect aangeklede Kamergebouw als decor. Vanaf de tribune overzag ik de strijd. Aanvallen. Onvrede. Heibel.
Mijn gedachten dwalen af naar Afghanistan. De veiligheid is er het afgelopen jaar drastisch verslechterd, meldden de Verenigde Naties onlangs. Zelfmoordaanslagen, liquidaties en vuurgevechten trekken hun sporen in het land. Het zicht op vrede wordt ontnomen door exploderende bermbommen. Op deze geruïneerde bodem leven ondervoede kinderen, die vervuild water drinken en met hongerige ogen de oogst opnieuw zien mislukken. Kinderen voor wie een toekomst is weggelegd in het leger van de taliban.
Op naar de échte brakke grond, 5200 kilometer ten oosten van Den Haag.