Van tevoren neem ik de wildste scenario’s door. Misschien mag ik wel parachutespringen van grote hoogte of met een uzi op konijnen schieten.
Niets van dat alles, blijkt als ik met kapitein Kees in de auto zit op weg naar mijn bestemming. Defensie wil geen risico’s lopen en zeker niet als het om onervaren burgers gaat. Want, zegt hij, een oefening is uiteindelijk geen spelletje. „Je moet je altijd realiseren dat er bij militaire acties mensenlevens op het spel staan.â€
Vanaf het voorjaar heeft de jongerenredactie gebrainstormd over een leuke zomerserie. Het moest vooral stoer en jongensachtig zijn. Dan kom je al snel op het leger uit. Vervolgens starten de voorbereidingen. De nodige belletjes met de communicatieafdeling van het ministerie volgen.
Uiteindelijk krijg ik op een vrijdagmiddag een bevestigend telefoontje van een majoor. Ik kan twee dagen mee met een oefening in Planken. Planken? Nog nooit van gehoord. Ik word snel bijgepraat. Planken is een militair oefenterrein zo’n 20 kilometer ten westen van Maagdenburg, in de vroegere DDR. Ik hoef alleen maar een slaapzak mee te nemen, voor de rest wordt gezorgd.
De maandagavond erop is het eindelijk zover. Om een uur of acht word ik door Kees en een communicatiemedewerker opgehaald op het station van Apeldoorn.
Onderweg passeren de nodige verhalen de revue. Kees is in het verleden twee keer op uitzending geweest, in 1999 naar Kosovo en twee jaar geleden naar Afghanistan. Dergelijke ervaringen maken je een volwassen man, vertelt hij.
Rond middernacht komen we aan op het oefenterrein in Planken. Met een nonchalante armzwaai laat de Duitser die op wacht staat, ons doorrijden. Vervolgens blijkt het nog een hele uitdaging te zijn om het terrein te vinden waar de tenten staan van de eenheid waar ik verwacht word.
Opeens doemt uit het duister sergeant-majoor Janssen op. Na een korte kennismaking loopt hij met mij naar tent 30, de locatie waar ik de komende nacht met nog zeven andere militairen slaap.
Bij aankomst in de tent blijkt iedereen al te slapen. Voorzichtig, om niemand wakker te maken, haal ik mijn pyjama uit mijn weekendtas. Omdat ik geen kussen heb meegenomen, leg ik mijn hoofd op twee fleecetruien te ruste.
Geen idee wat de komende dag gaat brengen. Het veld in? Actie? Al dagdromend val ik in slaap.
tekst en beeld Jan Mark ten Hove
Als journalist twee dagen in het leger. Voor deze uitdaging stond redacteur Jan Mark ten Hove. Vandaag deel 1 in een serie. Klik hier voor de andere verhalen.
