Het was vandaag vroeg dag! Half acht zouden we Bijbelstudie doen en daarna ontbijten. Maar meneer Van den Bergh moest om kwart voor acht de laatste jongens wakker maken. Paul zat twee minuten nadat hij zijn ogen opendeed aan de Bijbelstudie. Een beter begin van de dag is er niet! En dat wakker maken, dat gaan we de komende dagen maar op voorhand doen.

Om kwart over negen waren we bij InvestCredit, een van de partners van Kom over en help. Wat een geweldige organisatie en wat een gepassioneerde werknemers! Zij verstrekken microkredieten aan Moldaven en daarmee werken ze levensveranderend. Ons werd verteld hoe veel kredietverstrekkers makkelijk geld te leen geven, maar wel tegen een rente van soms wel 150%. InvestCredit doet een uitgebreid onderzoek naar de persoon die om een lening vraagt. Er wordt een analyse gemaakt van de mogelijke onderneming, de reputatie van de cliënt in kwestie wordt bekeken in de gemeenschap waar hij of zij actief is, zijn karakter wordt uitgevraagd, etc. En er worden dus ook wel eens aanvragen geweigerd.

Op een gegeven moment sprak Dan, een van de werknemers, over de drijfveren van InvestCredit. En dat maakte indruk. InvestCredit werkt vanuit Bijbels oogpunt: “Treat others the way you want to be treated.” En daarom hebben ze constructieve contracten en zijn ze zeer betrokken op hun cliënten. Er zijn prachtige voorbeelden: Valentin is geitenboer. Door de lening van InvestCredit heeft hij inmiddels een flink aantal geiten. De buren worden als hulpkrachten in dienst genomen en ook de kinderen van Valentin en zijn vrouw hebben baat bij dit bedrijf. InvestCredit wil dát bereiken, dat het succes van een individu effect heeft op de gemeenschap. Dan zijn er steeds meer mensen die denken: dat kan ik ook. En zo helpt InvestCredit het land Moldavië. Elke dag beginnen de werknemers hun dag door te bidden voor hun land, voor hun cliënten. Het geloof is volledig verweven met hun werk. Het was een indrukwekkend bezoek!

Daarna gingen we de stad uit, het platteland op. In Bulboaca, waar een ouder- en kindcentrum met kerk is, hebben we een nationale lekkernij gegeten: placinta’s. Het is bladerdeeg gevuld met vlees, kaas of appel. Vladimir, die steeds met ons meereist, vertelde ons over dit centrum. Het is schokkend hoe hopeloos de situatie in Moldavië is. Elke dag vertrekken er zo’n tweehonderd veelal jonge, hoogopgeleide mensen het land om hun geluk elders te beproeven. Er is in Moldavië nu een enorm gebrek aan onderwijzers. De sportleraar geeft Engels in het centrum, om maar een voorbeeld te noemen. En veel ouderen zijn op zichzelf aangewezen, omdat hun kinderen weggetrokken zijn of zich niet meer om hen bekommeren. We zijn na de lunch bij deze eenzame en arme ouderen langsgegaan. In tweetallen mochten we hun huisje binnengaan met Vladimir en een sociaal werkster die deze mensen goed kent. Een greep uit de reacties. Harrod: “Je hebt wel een kleine indruk gekregen, deze mensen hebben het écht arm. Hun keukentje past drie keer in mijn slaapkamer bijvoorbeeld. Wij hebben het heel erg luxe.” Martine kan zich nauwelijks voorstellen hoe het is om als jongere van zestien jaar in zo’n dorpje, in zo’n schrijnende situatie te leven. Wilbert zag twee jonge mensen, beiden gehandicapt en aan bed gebonden. “Echt heftig, ik vond het zelfs een beetje eng.” Els verbaasde zich erover hoe deze broer en zus nog konden lachen, ondanks de hopeloosheid van hun bestaan. “In Nederland is de zorg veel beter voor gehandicapten, dat maakt het ook sneu.” William en Maarten zagen een man van 91 die vergroeid was en in bed lag. Voor het huis liep een open riool. “Dit is wel indrukwekkend.”

Op de terugreis reden we langs de souvenirmarkt, waar de matroesjka’s, de waaiers, de armbandjes gretig aftrek vonden. De heerlijke ijs-Marsen van Harrod vielen bij de leiding wel in de smaak! Eenmaal weer in de bus ontdekte Jelle dat zijn tas nog ergens in de stad stond. Gelukkig had hij een 9 voor de Coopertest en was hij binnen vijf minuten terug, mét tas. En dat is toch wel een opluchting.

Vandaag is een drukke dag geweest waarop we de andere kant van Moldavië hebben gezien. Het zet ons wel aan het denken! Straks gaan we eten en voordat we terug zijn, is het vast alweer laat. Morgen gaan we een kerk in Chisinau bezoeken. Fijne zondag allemaal!