Tom gamede soms tussen de zes en de tien uur per dag. „Het heeft me verschillende banen gekost, omdat ik me iedere keer ziek meldde. Ik wilde dat spelletje uitspelen.” Gamen leverde hem steeds meer problemen op. „Ik was geïsoleerd. Ook raakte ik verslaafd aan drank en drugs.”
Tom is een van de mensen die bij hulporganisatie De Hoop in de achterliggende jaren zijn behandeld voor hun gameverslaving.
Die groep groeit. De NOS maakte een rondgang langs acht verslavingsklinieken en publiceerde daar gisteren de resultaten van. In 2011 behandelden de acht klinieken nog 256 gameverslaafden, terwijl het er vorig jaar 426 waren.
Bovendien worden de verslaafden steeds jonger –soms zijn ze 10 of 11 jaar– en is hun verslaving doorgaans erger. Meestal zijn het jongens, aldus een deskundige van verslavingskliniek Jellinek. Ze leven steeds meer in hun eigen digitale wereldje, de schoolprestaties gaan achteruit en er is vaak ruzie in het gezin. Gameverslaving kan ook fysieke gevolgen hebben, zoals obesitas, diarree of buikpijn. De behandeling van gameverslaving duurt een halfjaar tot negen maanden.
Volgens Jellinek raken steeds meer jongeren verslaafd doordat games makkelijk beschikbaar zijn via smartphones en tablets. Vooral spellen die met anderen gespeeld worden, zijn potentieel verslavend. Call of Duty, World of Warcraft, Civilization: het zijn voorbeelden van games waarbij sociale druk een rol speelt, waardoor een jongere soms doorspeelt als hij liever zou willen stoppen.
Van gameverslaving is sprake als iemand meer dan 16 uur in de week speelt en daardoor slechter functioneert. Het zijn vooral tieners, maar ook steeds meer twintigers, en meestal zijn het jongens, aldus Jellinek. Ze leven steeds meer in hun eigen digitale wereldje, de schoolprestaties gaan achteruit en er is vaak ruzie in het gezin. Gameverslaving kan ook fysieke gevolgen hebben, zoals obesitas, diarree of buikpijn. De behandeling van gameverslaving duurt een halfjaar tot 9 maanden.
