Het onderzoek nam twee jaar in beslag. De onderzoekers keken naar ongeveer 2000 jongeren tot achttien jaar. Daarbij bleek bij meer dan de helft dat ze moeilijk gedurende een bepaalde tijd zonder hun mobiele telefoon om konden gaan. Kon het toch een tijdje niet? Dan vertoonden ze opvallend veel overeenkomsten die ‘klassieke verslavingen’ ook vertonen. Hierbij werd zowel naar lichamelijke als psychische gevolgen van het ‘mobieltekort’ gekeken.
De Universiteit van Maastricht wil samenwerken met specialisten uit de verslavingszorg om de problematiek rondom de nieuwe techniek beter en efficiënter te kunnen aanpakken. Daarvoor wordt volgens de leidinggevende student Jeroen Franssen al langer samengewerkt met landen waar de bewuste problematiek en vooral de behandeling ervan veel beter bekend zijn. Door dergelijke onderzoeken en samenwerkingen met het buitenland moet de mobielverslaving beter in kaart worden gebracht.
